Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Η "ευ"- θανασία του Αλέξανδρου Βέλιου


Η αυτοκτονία του Αλέξανδρου Βέλιου άνοιξε και αποκάλυψε πολλά θέματα σχετιζόμενα με τον φόβο του θανάτου, το «εγώ» μας και την εκκλησία.

Αλέξανδρος Βέλιος:
«Κάτι φίλοι μού είπαν για ένα μοναστήρι και κάποια εικόνα σε αυτό που έβγαζε θαυματουργά δάκρυα που είχαν γιάνει αρρώστους με ανίατες ασθένειες. Μου είπαν να με πάνε.
   Είπα “δεν θέλω γιατί δεν πιστεύω”. “Κι αν γίνει το θαύμα και με σένα τι έχεις να χάσεις;” μου είπαν. Απάντησα αυθόρμητα:
   “Και αν υπάρξει θαύμα τι θα λέω; Πώς θα το δικαιολογήσω με τα πιστεύω μιας ολόκληρης ζωής;”»
   Ο αποδημήσας φίλος Βασίλης.
  Όταν «στριμωχνόταν» σε θεολογικά θέματα το μόνο που του έμενε να λέει ήταν: «πως θα πετάξω τώρα 40 χρόνια που δήλωνα άθεος»

Κρατάμε γερά την πίστη στην απιστία μας, μέχρι θανάτου.

   Ο Βέλιος όταν έκανε κριτική και κατέκρινε την αυτοκτονία του Περικλή Γιαννόπουλου έλεγε:
«Ο Περικλής Γιαννόπουλος τι θα ήταν χωρίς την αυτοκτονία του;»
Τώρα ο Περικλής θα τον υποδέχεται, με χαμόγελο άραγε;

Ο Στρατής Μαζίδης για την αυτοκτονία Βέλιου.

«.... Ωστόσο ο Βέλλιος έφυγε με ένα βαρύ φορτίο. Το φόβο του θανάτου κι ας έγραψε πως δεν τον φοβάται. Τον φοβόταν και για αυτό δεν άντεχε άλλο. Και τον φοβόταν, όπως όλοι μας άλλωστε, ένα τόνο περισσότερο διότι δεν πίστευε στο Θεό.

Δίχως Θεό δεν υπάρχει ελπίδα. Κι αν ακόμα δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν, είχει πει ο Βολτέρος.... »

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου