"Εθνάρχης" Μακάριος _ Μαύρες αλήθειες

Μια απόπειρα αποκατάστασης της αλήθειας περί προσώπων και γεγονότων που σφράγισαν την ιστορία του τόπου μας.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ

1913: Γέννηση σε χωριό της Πάφου (πάμπτωχος).

1938: (ετών 25) Με υποτροφία στην Αθήνα σπουδάζει Θεολογία.

1946: (ετών 33) Χειροτονείται ιερέας, υπηρετεί στην Αγία Παρασκευή Πειραιά.

1948: (ετών 35) Στην Βοστώνη για σπουδές με υποτροφία από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. [τον ίδιο χρόνο επιστρέφει στην Κύπρο]

1948: (ετών 35) Εκλέγεται – εν απουσία του – επίσκοπος Κιτίου και επιστρέφει στην Κύπρο. Αναλαμβάνει διευθυντής του Γραφείου της Εθναρχίας, με σκοπό το συντονισμό του αγώνα για την «Ένωση».

1950: (ετών 37) Εκλέγεται αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Είναι φανατικός υπέρ της Ένωσης μετά το με 95% υπέρ της ένωσης αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

1955 – 59: Αγώνας της ΕΟΚΑ εναντίων των Άγγλων με στόχο την Ένωση. Ο Μακάριος εξορίζεται από τους Άγγλους στις Σεϋχέλλες.

1958: (23 Σεπτεμβρίου) Ο Μακάριος σε συνέντευξη στην Αγγλίδα βουλευτή Μπάρμπαρα Κάσλ, δηλώνει* «Εισηγούμαι όπως μετά από καθωρισμένην περίοδον αυτό-διακυβερνήσεως, η Κύπρος καταστή μία ανεξάρτητος χώρα, μη συνδεμένη με την Ελλάδα ή την Τουρκίαν».

* Εν μέσω του αγώνα της ΕΟΚΑ και των θυσιών για την Ένωση ο Μακάριος (εν αγνοία της ηγεσίας της ΕΟΚΑ) αρνείται την ένωση και μιλά πλέον για ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος. Τότε ήταν μόνο αρχιεπίσκοπος και μέλος της επιτροπής αγώνος της ΕΟΚΑ.

  Ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει για αυτή τη θέση: «πρόκειται περί εθνικής συμφοράς».

  Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν αντιδρά.

1959: (19 Φεβρουαρίου) Η συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου κηρύσσει την ανεξαρτησία της Κύπρου με εγγυήτριες δυνάμεις την Ελλάδα, την Αγγλία και την Τουρκία. Η Τουρκία πλέον αποκτά δικαιώματα από τα οποία είχε παραιτηθεί με την συνθήκη της Λωζάνης το 1923.

  Καραμανλής, Αβέρωφ και Μακάριος υπογράφουν την συνθήκη που καθιστά την Τουρκία «εγγυήτρια δύναμη». Ο ρόλος αυτός θα νομιμοποιήσει την Τουρκική εισβολή το 1974.

  Το 1964 οι Αμερικανοί με το σχέδιοΆτσεσον προτείνουν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Την Ένωση για τη οποία έπεσαν εκατοντάδες νεκροί Κύπριοι από τους Άγγλους στην αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-59).

  Οι Αμερικανοί (προκειμένου να αποσοβήσουν την προσέγγιση Κύπρου και Σοβιετικών) προτείνουν την Ένωση, τον επαναπατρισμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και άλλους όρους ταυτιζόμενους με τα συμφέροντα της Ελλάδος και της Κύπρου.

  Ο Γ. Παπανδρέου το αποδέχεται (είναι το όνειρο των Κυπρίων και ο στόχος του αγώνα της ΕΟΚΑ). Δεν είναι όμως προς το συμφέρον Άγγλων και Τούρκων.

 Το απορρίπτει όμως ο Πρόεδρος Μακάριος. Τι επικαλείται; Η οικονομία της Κύπρου αυτή την περίοδο ήταν σε καλύτερη κατάσταση από αυτήν της Ελλάδος και δεν συνέφερε την Κύπρο η Ένωση.

 Στις 15 Ιουλίου 1974 γίνεται πραξικόπημα στην Κύπρο ανατροπής του Μακαρίου. Αν δει κάποιος τις συνθήκες της στρατιωτικής επέμβασης στο προεδρικό, είναι αδύνατον να δεχτεί ότι είχαν στόχο την εξόντωση του Μακαρίου.

 Με μεγάλη άνεση (χωρίς γρατζουνιά) ο Μακάριος βρέθηκε στην Πάφο. Από εκεί οι Άγγλοι με ελικόπτερο τον πήγαν στην Αγγλική βάση και με αεροπλάνο σε Μάλτα και Λονδίνο.

  Στις (19/7/74) στον ΟΗΕ  «προσκαλεί τις εγγυήτριες δυνάμεις Αγγλία και Τουρκία να επέμβουν ώστε να προστατέψουν την Κύπρο από την «εισβολή των Ελλήνων». Το πραξικόπημα στην Κύπρο βαπτίστηκε «εισβολή των Ελλήνων».

  Ταυτόχρονα ο Γ.Μαύρος (υπουργός εξωτ. της κυβέρνησης Καραμανλή) στο BBC ζητά «να επέμβουν οι εγγυήτριες δυνάμεις για να αποκαταστήσουν την συνταγματική νομιμότητα στην Κύπρο». Ο δημοσιογράφος τον ρωτά: «τι εννοείτε; Ζητάτε να επέμβει η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη;». Ο Μαύρος απαντά «είπον!»

  Στις 20/7/1974 οι Τούρκοι υπό την προστασία Άγγλων και ΝΑΤΟ εισβάλουν στην Κύπρο, για την «αποκατάσταση της νομιμότητας», όπως είχαν ζητήσει την προηγούμενη ημέρα Μακάριος και Μαύρος.

  Ο συνταγματάρχης της ΚΥΠ Σημαιοφορίδης στο ΡΙΚ το 2018 δηλώνει «Γνωρίζαμε τα πάντα για την εισβολή από τον Απρίλιο 1974 και ενημερώσαμε τους πάντες. Αν ήθελαν, οι Τούρκοι θα πάθαιναν πανωλεθρία». Η απάντηση του Μακαρίου ήταν η μείωση της στρατιωτικής θητείας από 24 σε 14 μήνες (1/7/74). Αποτέλεσμα η ραγδαία μείωση του αξιόμαχου των Κυπριακών στρατιωτικών δυνάμεων.

  Το 1977 ο Μακάριος πεθαίνει «ξαφνικά» (ετών 64).

  Κατά την δίκη των χουντικών ο πρόεδρος Ντεγιάννης 1975 απαγορεύει ερωτήσεις προς τον Ιωαννίδη για την Κύπρο.

  Όλοι δικάστηκαν για το πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου 1967 και ουδείς για την Κύπρο.

* Όλοι οι δημοκράτες κατηγορούσαν τους χουντικούς, για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, αλλά απαγόρευσαν ακόμα και ερωτήσεις σχετικές με την Κύπρο.

  Ήδη έχουμε μια εικόνα γιατί ποτέ δεν έγινε καμία δίκη στην οποία θα εμπλέκονταν είτε ως κατηγορούμενοι, είτε ως μάρτυρες οι πρωταγωνιστές των γεγονότων της Κύπρου.

  Τον φάκελο της Κύπρου τον έκλεισαν – σφράγισαν ερμητικά οι «δημοκρατικές» δυνάμεις της χώρας. Εντύπωση κάνει ότι οι αποκαλούμενοι χουντικοί ζητούσαν επίμονα το άνοιγμα του φακέλου.

  * Αυτοί που κατηγορούνταν, αυτοί ζητούσαν το άνοιγμα του φακέλου.

  Ίσως δεν άντεχε η χώρα την αποκαθήλωση τον διορισμένων «εθναρχών»!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Ποιοι και πως επέλεξαν ως επίσκοπο ένα νέο 35 ετών που έλλειπε 10 χρόνια από την Κύπρο και ήταν μόνο δύο ετών ιερέας;

*Τότε (1948) δεν υπήρχαν τα μέσα, ώστε να μαθαίνουν στην Κύπρο ότι στην Αθήνα υπάρχει ένας τόσο χαρισματικός παπάς 35 ετών και να τον εκλέξουν ερήμην του επίσκοπο. Μην ξεχνάμε ότι τότε η Κύπρος ήταν υπό Αγγλική κατοχή.

2. Πως εξηγείται το γεγονός ότι κατά την διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-59) με τα απίστευτα εγκλήματα των Άγγλων και την επικήρυξη του Γρίβα (ενώ ο Μακάριος ήταν συμμέτοχος του αγώνα της ΕΟΚΑ), το μόνο που του συνέβη ήταν η "εξορία του" στις Σεϋχέλλες από τους Άγγλους. [η απόλυτη προστασία από κάθε κίνδυνο].

3. Το εξαργύρωσε ο Μακάριος όταν μετέτρεψε τον στόχο της Ένωσης σε στόχο ανεξαρτησίας της Κύπρου, που ήταν προς το απόλυτο συμφέρον των Άγγλων.

4. Ο Μακάριος αρνήθηκε την Ένωση το 1964 που και αυτό ήταν προς το συμφέρον Άγγλων και Τούρκων.

5. Ο Μακάριος κάλεσε τους Τούρκους στον ΟΗΕ να «υπερασπίσουν την Κύπρο» από τους εισβολείς Έλληνες.

6. Ο Μακάριος δεν επέστρεψε στην Κύπρο μετά την παραίτηση του Σαμψών και την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα τον Ιούλιο 1974. Αν επέστρεφε θα είχε αποκατασταθεί η συνταγματική τάξη στην Κύπρο και οι Τούρκοι δεν θα είχαν κανένα επιχείρημα για τον ΑΤΤΙΛΑ 2 τον Αύγουστο του 1974.

5. Ο Μακάριος πεθαίνει «ξαφνικά» το 1977. Οι ξαφνικοί θάνατοι συγκεκριμένων ανθρώπων, είναι σύνηθες φαινόμενο, σε χώρους που σχεδιάζουν και εκτελούν σχέδια ανωτέρας περιφερειακής πολιτικής.

* Το αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ (Ο ήρωας Χανδρινός)

ΠΗΓΕΣ: Βιογραφία Μακαρίου / «Οι ένοχοι» - Αργυρόπουλος Νικόλαος (εκδόσεις περιοδικού ¨ενδοχώρα¨ ) 

Παρουσίαση του βιβλίου "Οι ένοχοι"

Συνέντευξη του Αργυρόπουλου!