Εργαστήρια Φυσικών Επιστημών ως παρελθόν ...

Η Ελένη Παλούμπα, υπεύθυνη του Εργαστηριακού Κέντρου Φυσικών Επιστημών Λακωνίας γράφει:

«Αν τα σχέδιά σου είναι για έναν χρόνο, σπείρε σιτάρι.

Αν τα σχέδιά σου είναι για 10 χρόνια, φύτεψε ένα δέντρο.

Αν τα σχέδιά σου είναι για 100 χρόνια, μόρφωσε το Λαό!»

                                                    Κομφούκιος

Φαίνεται ότι τα σχέδια του ΥΠ.Π.Ε.Θ. δεν είναι για 100 χρόνια. Η εργαστηριακή διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών πλήττεται θανάσιμα με την κατάργηση της διάθεσης του τριώρου από το υποχρεωτικό ωράριο των Υπευθύνων Σχολικών Εργαστηρίων Φυσικών Επιστημών (Υ.Σ.Ε.Φ.Ε.).

Η μόρφωση των αυριανών πολιτών, αντί να υποστηρίζεται και να προάγεται επιμελώς, υπονομεύεται και, αιφνιδίως, κεραυνοβολείται.

            Το σχολικό εργαστήριο Φυσικών Επιστημών ίσως δεν θεωρείται πλέον χώρος προαγωγής της γνώσης, όπου οι μαθητές μαθαίνουν

-       να ερμηνεύουν τα φαινόμενα γύρω τους κι εντός τους

-       να επινοούν στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, να εφαρμόζουν την επιστημονική μεθοδολογία, να πειραματίζονται, να υποθέτουν, να συμπεραίνουν, να τροποποιούν και να επανελέγχουν , να μετρούν και να υπολογίζουν

-       να συνεργάζονται

-       να μαθαίνουν βιωματικά, διερευνητικά και ανακαλυπτικά.

Φαίνεται πως το ΥΠ.Π.Ε.Θ., στους εκτενέστατους και αναλυτικότατους στατιστικούς πίνακες εργαστηριακών ασκήσεων που επιμελώς συντάσσονται από τους Υπευθύνους των Εργαστηριακών Κέντρων Φυσικών Επιστημών (Υπ. Ε.Κ.Φ.Ε.) κάθε χρόνο, δεν μπόρεσε να διακρίνει τον μόχθο, τον ζήλο και την υποδειγματική ευσυνειδησία εκατοντάδων Υ.Σ.Ε.Φ.Ε. – καθηγητών Φυσικών Επιστημών.

      Οι δε –επίσης εκτενείς- ετήσιες εκθέσεις των Ε.Κ.Φ.Ε., μάλλον δεν αντανακλούν την υπερπροσπάθεια υποστήριξης της πειραματικής διδασκαλίας με τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιών και τη χρήση υλικών από την καθημερινή ζωή για την ελαχιστοποίηση του κόστους, ειδικά τα τελευταία χρόνια, που οι οικονομικοί πόροι είναι πενιχροί έως ανύπαρκτοι.

      Θα ήταν «άκομψο» να υποθέσουμε ότι τόσο οι πίνακες εργαστηριακών ασκήσεων όσο και οι εκθέσεις των Ε.Κ.Φ.Ε. δεν μελετήθηκαν στον βαθμό που θα άξιζε σε μία χώρα που ενδιαφέρεται για τη μόρφωση των παιδιών της…

      Επικίνδυνα «άκομψα» όμως φαίνεται πως λειτουργεί μια σειρά πρακτικών βασισμένων σε τραγικά επιζήμιους άξονες, του τύπου:

-       Γιατί να προωθήσουμε την πειραματική διδασκαλία, αφού μπορούμε να την ακρωτηριάσουμε; (Κατά το «γιατί να περνάω καλά, αφού μπορώ να υποφέρω;»)

-       Γιατί να μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται;

-       Γιατί να εκτελέσουν πειράματα, πολλά από τα οποία οι πρόγονοί τους επινόησαν, δίνοντας τα φώτα σε όλον τον σύγχρονο κόσμο;

-       Γιατί να εκτιμήσουν την αξία της συνεργασίας με κοινό σκοπό και στόχο και να την υιοθετήσουν ως αρχή και εφόδιο ζωής;

(Πάντα) καλοπροαίρετα σκεπτόμενοι, μπορούμε να υποθέσουμε πως η ενδελεχής μελέτη δεδομένων και στοιχείων, οδήγησε το ΥΠ.Π.Ε.Θ. στη συγκεκριμένη απόφαση, λόγω του ότι το εργαστηριακό τρίωρο δεν αξιοποιήθηκε ορθά.

            Εάν αυτός είναι ο λόγος -και πάντα με δεδομένη την στόχευση στη μόρφωση των αυριανών πολιτών- πόσο άραγε μελετήθηκαν λύσεις όπως:

-       η μείωση του αριθμού των μαθητών στις εργαστηριακές ώρες;

-       η συμμετοχή δεύτερου εκπαιδευτικού στα εργαστηριακά μαθήματα;

-       η ύπαρξη παρασκευαστή ανά ένα ή περισσότερα σχολεία;

Το ελληνικό δημόσιο σχολείο του 21^ου αιώνα, φαίνεται πως έχει ξεπεράσει τέτοιου είδους πρακτικές, αυτονόητες σε αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες ακόμη χώρες, εδώ και πολλά χρόνια!

       Η άδικη, επιζήμια και οπισθοδρομική απόφαση του ΥΠ.Π.Ε.Θ. πρέπει άμεσα να ανακληθεί! Πρέπει να δοθεί η προσήκουσα προσοχή  και αξία στο σχολικό εργαστήριο Φυσικών Επιστημών, ώστε αυτό να λειτουργήσει υποστηρικτικά και δυναμικά για το μέλλον μιας χώρας με σκεπτόμενους, ενημερωμένους και πραγματικά μορφωμένους πολίτες!

ΥΓ: Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, ότι κινείται πεθαίνει. Οι εξουσιαστές για να υπάρχουν ως τέτοιοι δεν μπορούν να ανεχθούν σκεπτόμενους πολίτες που θα υπονομεύουν την εξουσία τους!