Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

Για ένα "Ελληνικό" Μπατακλάν

Οι σατανολατρεία με ανθρωποθυσίες στο ρεπερτόριο ήταν η πρόκληση των θαμώνων του "μπατακλάν" και τους έγινε η "χάρη".
Προς τι τα δάκρυα αδέλφια όταν ο σκοπός επετεύχθη;
Ας μείνουμε στο τελευταία της ανάλυσης του Ανεστόπουλου.
Πότε η εκκλησία θα αποκαλύψει στην κοινωνία το πραγματικό "ιδεολογικό" περιεχόμενο αυτού του είδους της υποτιθέμενης μουσικής;
ΠΗΓΗ

Εις μνήμην Ουμπέρτο Έκο _ τηλεόραση "σύγχρονος δικτάτορας"

Διαβάζουμε: "Όνομα του Ρόδου" και "Σημειολογία στην καθημερινή ζωή"
ΠΗΓΗ

"Προσφυγικό;;" δούρειος ίππος ισλαμοποίησης της χώρας

"Το συναίσθημα σκοτώνει τη λογική" είναι μια αρχή στην ψυχολογία των μαζών. Το ξέρουν πολύ καλά οι ελληνόφωνοι που εξουσιάζουν τη χώρα από όλα τα πόστα εντός ή εκτός κυβέρνησης. Η καθημερινή "μάχη" των Μέσων Μαζικής Προπαγάνδας στο πεδίο του συναισθήματος βγάζει μάτι. Σε κάθε 100 "στρατιώτες του Ισλάμ" που εισέρχονται στη χώρα αυτοί βλέπουν 2 παιδιά.
Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες όπλα και πυρομαχικά έχουν κατασχεθεί και βρίσκονται στη διάθεση του εισαγόμενου ισλαμικού στρατού "φυλαγμένα σε αποθήκες".
Πρώτα έφεραν τα όπλα και μετά τον στρατό. Έχουμε περάσει σε σύγχρονες μεθόδους κατάληψης της χώρας.
Σήμερα βρήκαν 50 τόνους όπλα σε κοντέινερ που υποτίθεται ότι μετέφεραν έπιπλα στα κέντρα μεταναστών.
Όχι παίζουμε, τώρα τα στέλνουν κατευθείαν στους αποδέκτες.

Ποιοι διοικούν τη χώρα; _οι άξιοι απολύονται

Ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό απέστειλε ο πρώην διοικητής του νοσοκομείου ΕΛΠΙΣ,Θοδωρής Γιάνναρος, ο οποίος πληροφορήθηκε την αποπομπή του ενόσω συμμετείχε σε φιλανθρωπική εκδήλωση της ομογένειας ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για το νοσοκομείο του.
Παρατίθεται αυτούσια>
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ.
Ονομάζομαι Θεόδωρος Γιάνναρος και από το 2010 έως και πριν από μερικές ημέρες, ήμουν ο Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «ΕΛΠΙΣ».
Το νοσοκομείο που ανέλαβα, τότε, δεν το ήξεραν ούτε στην ευρύτερη περιοχή ευθύνης του και ο κόσμος γενικά το απέφευγε, ως υποβαθμισμένο και πεπαλαιωμένο.
Η αλήθεια είναι πως αν και είναι το αρχαιότερο Ελληνικό νοσοκομείο (1846), καμία κυβέρνηση δεν το υποστήριξε!
Αντίθετα, όλες είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους να το κλείσουν.
Την ίδια μέρα που ανέλαβα, κατήργησα τη "λίστα αναμονής" και μαζί με αυτή, τον λόγο ύπαρξης για το γνωστό "φακελάκι".
Δυστυχώς, ήμουν άτυχος! Με το που ανέλαβα ήρθε και εγκαταστάθηκε η κρίση στη χώρα μας.
Τότε ανέλαβα και δράση. Μερικούς μήνες αργότερα με δική μου πρωτοβουλία και απέναντι σε όλους και σε όλα, δημιούργησα τη "Συμμαχία Νοσοκομείων για τους Ανασφάλιστους".
Δέχθηκα απίστευτες επιθέσεις απο το κατεστημένο, με τη δικαιολογία πως "κατέστρεφα το ΕΣΥ".
Άντεξα και αντεπιτέθηκα.
Συνεργάστηκα με ολα τα "Κοινωνικά Ιατρεία" και βρίσκαμε από κοινού λύσεις για τα σοβαρά προβλήματα της μη πρόσβασης των ανασφάλιστων στα νοσοκομεία και στα φάρμακα που χρειάζονταν.
Λίγο αργότερα, δημιούργησα με Φιλέλληνες Αυστριακούς Δημοσιογράφους και Ακαδημαϊκούς, την Οργάνωση "Griechenlandhilfe", που στα Ελληνικά σημαίνει "Βοήθεια στην Ελλάδα".
Μέσω αυτής της οργάνωσης καταφέραμε να τροφοδοτούμε, εκτός του ΕΛΠΙΣ, αλλά 22 σημεία στην ελληνική επικράτεια.
Καταφέραμε να φέρουμε εκατοντάδες τόνους φαρμάκων, νοσοκομειακού υλικού, αναλώσιμων, παιδικών τροφών, μηχανημάτων και ρουχισμού, τα οποία μοιράσαμε σε νοσοκομεία, γηροκομεία, ξενώνες με παιδιά με ειδικές ανάγκες και οργανώσεις αλληλεγγύης για όλους.
Για τις δράσεις αυτές δεν βρήκα φιλικό περιβάλλον, ούτε συνδρομή από κανέναν!
Έκανα κυριολεκτικά "του κεφαλιού μου", αλλά με οδηγούσε η καρδιά και το ένστικτό μου.και ο κόσμος υποστήριζε αυτή την προσπάθεια, διότι τη θεωρούσε "όαση στην επέλαση της Κρίσης".
Όλα, ανεξαιρέτως τα Ελληνικά ΜΜΕ, και τα μεγαλύτερα απο την Ευρώπη και την Αμερική, άρχισαν να γράφουν η να μεταδίδουν διθυραμβικά δημοσιεύματα και ρεπορτάζ για τη "Μάχη του Ελπίς" οπως την ονόμασαν.
Ξένοι πολίτες άρχισαν να στέλνουν δωρεές στο Ελπίς, τις οποίες μάζευαν ευρώ-ευρώ!
Το μικρό αυτό Αθηναϊκό νοσοκομείο, άρχισε να κάνει εξωτερική πολιτική, εξάγοντας την ανθρωπιά, τη διορατικότητα, την εφευρετικότητα και την εξυπνάδα των Ελλήνων.
Στο νοσοκομείο αυτό παρήλασαν τα πιο βαριά ονόματα των Ελλήνων και ξένων Δημοσιογράφων, μένοντας μερόνυχτα δίπλα μας, και μεταδίδοντας ρεπορτάζ σχετικά με το πώς ένα μικρό νοσοκομείο-θρύλος, μπορεί να τα καταφέρνει με ελάχιστα χρήματα να μην του λείπει τίποτα, περιθάλποντας όμως, διπλάσιους ασθενείς από πριν, λόγω της κρίσης, αλλά και τους ανασφάλιστους, για τους οποίους ήταν το "αποκούμπι" τους.
Όταν όλα τα νοσοκομεία αρνούνται να δεχθούν τους απεργούς πείνας της Υπατίας, με δική μου πρωτοβουλία, και κόντρα στις εντολές, ανέλαβα, πείθοντας και τον τότε υπουργό υγείας, στο Ελπίς, περίπου τους 70 απο αυτούς, μέχρι το πέρας της απεργίας τους και φροντίζοντάς τους.
Ως αποτέλεσμα της ανυπακοής μου αυτής, ήταν να γίνω το κόκκινο πανί.αλλά επιβίωσα, γιατί ο κόσμος και τα ΜΜΕ με δικαίωσαν και στάθηκαν δίπλα μου.
Και το Ελπίς προχώρησε στην αντεπίθεση του:
* Υπέγραψα "Μνημόνιο Συνεργασίας με το Κοινωνικό Ιατρείο "Αποστολή" του ΙΣΑ και της Αρχιεπισκοπής.
* Συνεργάστηκα στενά με το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού.
* Υπέγραψα "Μνημόνιο Συνεργασίας" με το "Κέντρο Στήριξης Οικογένειας" (ΚΕΣΟ) της Αρχιεπισκοπής, στο οποίο δώρισα πολλούς τόννους φάρμακα και τρόφιμα.
* Υπέγραψα "Μνημόνιο Συνεργασίας" με τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών", για τους χιλιάδες ανασφάλιστους δικηγόρους.
* Υιοθέτησα με το νοσοκομείο μου τους ξεχασμένους κατοίκους του Καστελλόριζου, τους οποίους επισκεφθήκαμε αρκετές φορές ή στείλαμε φάρμακα.
* Υιοθέτησα τον Δήμο Περιστερίου, ένα Δήμο 500 χιλιάδων κατοίκων, υπογράφοντας "Μνημόνιο Συνεργασίας με τον Δήμαρχο του.

Το Ελπίς πλέον έδινε "γραμμή ανθρωπιάς" σε πολλά άλλα νοσοκομεία της Ελλάδας.

Αυτό, σίγουρα, στο κατεστημένο δεν άρεσε.αλλά και πάλι, επιβίωσα και συνέχισα αυτό που το 2010 ξεκίνησα.
Παρέδωσα εν μέσω κρίσης, τη στιγμή που αλλά νοσοκομεία έκλειναν κλινικές, 3 νέες υπερσύγχρονες μονάδες: το νέο Αιμοδυναμικό εργαστήριο, τη νέα μονάδα εμφραγμάτων, και τη νέα καρδιολογική κλινική, με χρήματα του ίδιου του νοσοκομείου, χωρίς να ζητήσουμε ούτε ένα ευρώ από το κράτος ή την Ε.Ε.
Δεν πρόλαβα να παραδώσω ο ίδιος τις δυο επόμενες νέες κλινικές, τη νέα ΩΡΛ και τη νέα Οφθαλμολογική κλινική.οι οποίες, όμως, είναι έτοιμες!
Παρόλο που δεν ήμουν ο πιο υπάκουος διοικητής, όντας πάντα δίπλα στους πολίτες και κόντρα στο κατεστημένο και την "τρόικα", και παρόλο που δεν ήμουν πολιτικό στέλεχος κανενός από τα κυβερνώντα κόμματα, επιβίωσα τριών αξιολογήσεων, διότι, απλά, το έργο μου ήταν καταγεγραμμένο και οι υπουργοί το γνώριζαν.
Τα τελευταία δυο χρόνια, άρχισα να επισκέπτομαι τα Σαββατοκύριακα που μπορούσα, ξένες χώρες, και μέσω δωρεών έφερνα εξοπλισμό στο νοσοκομείο, ο οποίος ήταν απαραίτητος για την καλύτερη περίθαλψη των πολιτών.
Τιμήθηκα απο το Hellenic American Council, στο Los Angeles, για τη συνεισφορά μου στους πολίτες της Ελλάδας και μίλησα σε μια εντυπωσιακή συγκέντρωση της Ομογένειας, όπου συγκεντρώθηκε ένα σεβαστό πόσο για να αγοραστεί εξοπλισμός χειρουργείου.
Αυτό ήταν μόνο η αρχή, διότι η προσπάθεια αυτή θα συνεχιζόταν σε όλη την Αμερική.
Εκεί ακριβώς, στο βήμα, και κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου σε μικτό ακροατήριο Ελλήνων και Αμερικανών, ήρθε με μήνυμα η παύση μου.
Κύριε Πρωθυπουργέ.
Πιστεύετε πως η προσπάθεια αυτή, άξιζε να βαθμολογηθεί απο την 1η Υγειονομική Περιφέρεια με τον"Βαθμό Αξιολόγησης" "1" &. "2" ;
Πιστεύετε πως η προσπάθεια που γίνεται από ανθρώπους της διπλανής πόρτας, με ανιδιοτέλεια και με γνώμονα την ανακούφιση των αναξιοπαθούντων και γενικά αυτών που έχουν την ανάγκη μας, πρέπει, από ανθρώπους που έχουν τα δικά τους ιδιοτελή κίνητρα, να εξουδετερώνονται τόσο βάναυσα, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς, αλήθειας, δεοντολογίας και ηθικής;
Είμαι της άποψης πως αν ενημερωθείτε για την ουσία αυτής της μεθόδευσης, σίγουρα δεν θα συμφωνήσετε και σίγουρα θα αντιδράσετε.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω, πως η ανοικτή αυτή επιστολή, δεν γράφτηκε με σκοπό να αποκομίσω κάτι για τον εαυτό μου.
Δεν ζητώ, απολύτως, τίποτα, ούτε προσδοκώ κάποιο όφελος.
Μόνο θα ήθελα, εσείς ο ίδιος να έχετε άποψη σχετικά με την εσκεμμένη αυτή πράξη ανθρώπων, που από πλευράς ηθικής και δεοντολογίας, δεν θα έπρεπε να έχουν θέση ευθύνης στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Σας εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο σας!
Φιλικά
Θεόδωρος Γιάνναρος - τ. Διοικητής Νοσοκομείου "Ελπίς".
 

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Μετά τους ομοφυλόφιλους οι παιδεραστές στο προσκήνιο


Μετά τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, σειρά έχουν τα δικαιώματα των παιδόφιλων. Η δίωξη Σφακιανάκη αποκαλύπτει ποιοι κυβερνούν τη χώρα.

Μακεδονία ξακουστή = Ελλάδα!


Γιατί η αριστερά στην Ελλάδα θεωρούσε το τραγούδι αυτό "φασιστικό"; Τους χάλαγε τα σχέδια για "ανεξάρτητη" σλαβική Μακεδονία! Περισσότερα

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Πόσο πληρώνεται ένας "πνιγμός";

Μια συγκλονιστική καταγγελία του Μητροπολίτη Κω και Νισύρου Ναθαναήλ βγήκε στο φως της δημοσιότηταςΣυγκεκριμένα, ο Μητροπολίτης Ναθαναήλ μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό υποστήριξε ότι «μπροστά στα μάτια μου ξένα κανάλια έδιναν 20 ευρώ σε ανθρώπους για να κάνουν τους πνιγμένους»! Η καταγγελία του Μητροπολίτη είναι πολύ σοβαρή...
για να μείνει χωρίς διερεύνηση. Τέτοιες ψεύτικες εικόνες δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις και στερεότυπα, εφόσον ισχύουν οι καταγγελίες, και εκτός από την αυξημένη ακροαματικότητα έχουν ως σκοπό την ψυχολογική άλωση των συμπατριωτών μας, ώστε να είναι περισσότερο επιρρεπείς στην καθεστωτική προπαγάνδα του «καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες».
Εάν, λοιπόν, αληθεύουν οι καταγγελίες, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια «φάμπρικα» οργανωμένης εξαπάτησης του Ελληνικού Λαού και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, με προφανείς σκοπούς εξυπηρέτησης των σκοτεινών σχεδίων που θέλουν να μετατρέψουν την Χώρα μας σε μια μόνιμη και απέραντη αποθήκη ψυχών.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
ΠΗΓΗ

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Ποια είναι η άρρωστη καρδιά; Καταπληκτικό!

Μια καταπληκτική ομολογία ζωής από την Νεκταρία.
Δείτε και ακούστε ποια καρδιά είναι άρρωστη.
Να είσαι καλά Νεκταρία για το μάθημα Ζωής που μας έδωσες.

Μάθημα ζωής στο Κέντρο βρεφών «ΜΗΤΕΡΑ»

Με ρώτησαν σε μια συνέντευξη πού είδα την πιο εκπληκτική εικόνα στη ζωή μου.

Τους είπα στο μαιευτήριο Αλεξάνδρα, όταν γεννούσε η αδερφή μου. Ήταν δύσκολος τοκετός, είχαμε μαζευτεί όλη η οικογένεια και βολτάραμε πάνω κάτω σαν παλαβοί μέχρι να αρχίσει η γέννα.
Φτάνοντας στην άκρη του ορόφου βλέπαμε το θάλαμο των νεογέννητων, μια γιορτή ολόκληρος. Τα μωρά ροδοκόκκινα έκλαιγαν με όλα τους τα πνευμόνια, οι χαμογελαστές νοσοκόμες τα σήκωναν όρθια για να τα δείξουν στους ευτυχείς μπαμπάδες που τα φωτογράφιζαν, οι παππούδες δάκρυζαν, οι φίλοι κουνούσαν γαλάζια και ροζ μπαλόνια.

Μετά από 5 ώρες βαρέθηκα να ανεβοκατεβαίνω σαν παλαβή τον ίδιο όροφο κι άρχισα να κατεβαίνω προς τα κάτω. 
Ο θόρυβος όσο κατέβαινες, κατέβαινε κι αυτός. Η χαρά το ίδιο. Ελάχιστες φωνές έσπαγαν τη σιωπή που δεν μύριζε ταλκ αλλά χλωρίνη.

Στον τελευταίο διάδρομο η σιωπή ήταν τόσο παγερή που βάδιζα διστακτικά σαν να έκανα κάτι απαγορευμένο όταν στην άκρη του διαδρόμου είδα ένα θάλαμο πανομοιότυπο με τον γιορτινό του 4ου ορόφου. Κι αυτός γεμάτος νεογέννητα, μόνο που αυτά σώπαιναν σαν ψαράκια έξω απ΄το νερό. Όλα. Απ΄έξω ούτε μπαμπάδες, ούτε παπούδες, ούτε νονοί. Κοίταξα για το προσωπικό. Μόνο δυο νεαρές νοσοκόμες που άλλαζαν κάτι σεντόνια. Πλησίασα και κόλλησα τη μούρη μου στο τζάμι. Τότε άκουσα στο βάθος ένα μωράκι που κλαψούριζε- μια παραφωνία στη σιωπή των βρεφών.

Η εικόνα με καθήλωσε. Αποφάσισα να καθίσω απ΄εξω μέχρι να βγει μια νοσηλεύτρια να τη ρωτήσω, να μάθω. Σε δέκα λεπτά το ένα κορίτσι άνοιξε την πόρτα του θαλάμου. Έτρεξα.

-Δεσποινίς τι είναι εδώ; τη ρώτησα.
-Κέντρο βρεφών ΜΗΤΕΡΑ για εγκαταλελειμμένα, μου είπε με φωνή που βαριόταν.
-Και γιατί δεν κλαίνε τα βρέφη αυτά όπως τα άλλα στον 4ο; επέμεινα.
-Δυο άτομα είμαστε. Δεν κλαίνε γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχει κανείς να τα σηκώσει.

Έμεινα βουβή σαν ψάρι για ένα λεπτό. Μετά ξαναρώτησα
-Και το μωράκι στο βάθος γιατί κλαίει;

Το πρόσωπό της φωτίστηκε καθώς έσκασε ένα αθέλητο χαμόγελο.
-Ααααα αυτός; Αυτός είναι ο Γιαννάκης. Είναι κούκλος ο άτιμος. Όλες τον σηκώνουμε.

Αυτά είπε και έφυγε αγνοώντας ότι μου έδωσε το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής μου.
Μαθαίνουμε λοιπόν από την ημέρα νούμερο 1 πάνω σ΄αυτή τη γη, τι μας περιμένει και προσαρμοζόμαστε. Μερικές φορές μέχρι θανάτου.
Λένα Διβάνη
ΠΗΓΗ

Ο ηδονισμός των Ελλήνων με το ψέμα ...