Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Πολιτισμός στο Λουτράκι

Παρασκευή 29/12/2015
Κατάμεστο με πάνω από 400 θεατές το Αλεξάνδρειο συνεδριακό κέντρο Λουτρακίου φιλοξένησε την πρωτοχρονιάτικη συναυλία της φιλαρμονικής Λουτρακίου, με αφιέρωμα στην "μουσική δυναστεία" των Strauss.
Την συναυλία παρουσίασε ο Αλέξης Κωστάλας.
Το εντυπωσιακό ήταν η καταπληκτική εκτέλεση της μουσικής του Strauss από την νεαρότατη φιλαρμονική ορχήστρα, υπό τον επίσης νεαρότατο αρχιμουσικό Πελοπίδα Μαυρόπουλο.
Η υποδοχή και θερμότατη συμμετοχή του κοινού ήταν εκπληκτική για μια συναυλία κλασσικής μουσικής σε μια επαρχιακή πόλη.
Η εντοπιότητα του Πελοπίδα, η μικρή ηλικία των μελών της φιλαρμονικής και οι αντιδράσεις του κοινού είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τον τόπο μας.
Τελικά στο Λουτράκι "κάτι γίνεται", αν συνυπολογίσουμε και το έργο που παρουσιάζει ο "Ίβυκος" στον τομέα των παραδοσιακών χορών.
* Από το 21min παρακολουθείστε το τέλος με την εκπληκτική συμμετοχή των θεατών.
Περισσότερα

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Τι είναι η θρησκεία για το ΚΚΕ και cia;;;

Είναι το όπιο των λαών (ναρκωτικό με άλλα) λόγια, όπως έλεγαν και οι σύντροφοι Λένιν, Στάλιν κλπ. Οι δικοί μας όμως δεν εννοούν ακριβώς αυτό. Ως όπιο θεωρούν σίγουρα τον Χριστιανισμό, όχι όμως το Ισλάμ, το οποίο τιμούν και προωθούν με κάθε τρόπο (με πρόσχημα την αλληλεγγύη στους "πρόσφυγες")
Ο Σκουρλέτης απώθησε το Ευαγγέλιο όταν το πρόβαλε προς ασπασμόν ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων.
Την ίδια ώρα όμως τα συντρόφια του στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, υποδέχονταν μουσουλμανάκια να τους πουν τα κάλαντα (ποια κάλαντα άραγε, του Μωάμεθ), μοιράζοντας δώρα.
Επίσης οι άλλοι σύντροφοι, αυτοί οι ορθόδοξοι καλέ του ΚΚΕ (που φέρνουν λίγο και προς γιαχωβάδες), υποδέχονταν στα γραφεία του συνδικάτου οικοδόμων, μουσουλμάνους / νες με μαντίλες σύμβολα φανατισμού.
Πότε τελικά τα συντρόφια δεν ξέφυγαν από τον στόχο τους και τον ρόλο τους, που είναι μίσος για την Ελλάδα και τον Χριστιανισμό και λατρεία για τους νέους επιδοτούμενους εισβολείς.

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

Είναι επικίνδυνοι μισέλληνες _ συριζα

Ο μισελληνισμός των συριζέων αποκαλύπτεται πλήρως.
Στη μια φωτογραφία ακούνε με χαρά τα κάλαντα (στην πραγματικότητα δεν τους ενδιέφεραν τα κάλαντα αλλά τα δώρα στους νέους τους υπηκόους) από μουσουλμανάκια και στην άλλη ο Σκουρλέτης απωθεί το Ευαγγέλιο που του προβάλλει προς προσκύνηση ο Αμβρόσιος.


Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!!

Μιά γιαγιά μπῆκε ξυπόλυτη στό λεωφορεῖο καί βρῆκε βοήθεια ἀπό αὐτόν πού κανείς δέν περίμενε…
Μέ τήν πρώτη ματιά ἔβλεπε κανείς ἁπλῶς μιά γριούλα…
Ἔσερνε τά βήματά της στό χιόνι,μόνη, παρατημένη, μέ σκυμμένο κεφάλι. Ὅσοι περνοῦσαν ἀπό τό πεζοδρόμιο τῆς πόλης ἀποτραβοῦσαν τό βλέμμα τους, γιά νά μή… θυμηθοῦν ὅτι τά βάσανα καί οἱ πόνοι δέ σταματοῦν, ὅταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.
Ἕνα νέο ζευγάρι μιλοῦσε καί γελοῦσε μέ τά χέρια γεμάτα ἀπό ψώνια καί δῶρα καί δέν πρόσεξαν τή γριούλα.
Μιά μητέρα μέ δυό παιδιά βιάζονταν νά πᾶνε στό σπίτι τῆς γιαγιᾶς. Δέν ἔδωσαν προσοχή. Ἕνας παπάς εἶχε τό νοῦ του σέ οὐράνια θέματα καί δέν τήν πρόσεξε.
Ἄν πρόσεχαν ὅλοι αὐτοί, θά ἔβλεπαν ὅτι ἡ γριά δέ φοροῦσε παπούτσια.
Περπατοῦσε ξυπόλυτη στόν πάγο καί τό χιόνι. Μέ τά δυό της χέρια ἡ γριούλα μάζεψε τό χωρίς κουμπιά παλτό της στό λαιμό. Φοροῦσε ἕνα χρωματιστό φουλάρι στό κεφάλι· σταμάτησε στή στάση σκυφτή καί περίμενε τό λεωφορεῖο.
Ἕνας κύριος πού κρατοῦσε μία σοβαρή τσάντα περίμενε κι αὐτός στή στάση, ἀλλά κρατοῦσε μία ἀπόσταση.
Μιά κοπέλα περίμενε κι αὐτή, κοίταξε πολλές φορές τά πόδια τῆς γριούλας, δέ μίλησε. Ἦρθε τό λεωφορεῖο καί ἡ
γριούλα ἀνέβηκε ἀργά καί μέ δυσκολία. Κάθισε στό πλαϊνό κάθισμα, ἀμέσως πίσω ἀπό τόν ὁδηγό.
Ὁ κύριος καί ἡ κοπέλα πῆγαν βιαστικά πρός τά πίσω καθίσματα. Ὁ ἄντρας πού καθόταν δίπλα στή γριούλα στριφογύριζε στό κάθισμα κι ἔπαιζε μέ τά δάχτυλά του. «Γεροντική ἄνοια», σκέφτηκε.
Ὁ ὁδηγός εἶδε τά γυμνά πόδια καί σκέφτηκε: «Αὐτή ἡ γειτονιά βυθίζεται ὅλο καί πιό πολύ στή φτώχεια. Καλύτερα νά μέ βάλουν στήν ἄλλη γραμμή, τῆς λεωφόρου».
Ἕνα ἀγοράκι ἔδειξε τή γριά. «Κοίταξε, μαμά, αὐτή ἡ γριούλα εἶναι ξυπόλυτη».
Ἡ μαμά ταράχτηκε καί τοῦ χτύπησε τό χέρι. «Μή δείχνεις τούς ἀνθρώπους, Ἀντρέα! Δέν εἶναι εὐγενικό νά δείχνεις».
«Αὐτή θά ἔχει μεγάλα παιδιά», εἶπε μία κυρία πού φοροῦσε γούνα. «Τά παιδιά της πρέπει νά ντρέπονται».
Αἰσθάνθηκε ἀνώτερη, ἀφοῦ αὐτή φρόντισε τή μητέρα της. Μιά δασκάλα στή μέση του λεωφορείου στερέωσε τά δῶρα πού εἶχε στά πόδια της.
«Δέν πληρώνουμε ἀρκετούς φόρους, γιά νά ἀντιμετωπίζονται καταστάσεις σάν αὐτές;» εἶπε σέ μία φίλη της πού ἦταν δίπλα της.
«Φταῖνε οἱ δεξιοί», ἀπάντησε ἡ φίλη της. «Παίρνουν ἀπό τούς φτωχούς καί δίνουν στούς πλούσιους».
«Ὄχι, φταῖνε οἱ ἄλλοι», μπῆκε στή συζήτηση ἕνας ἀσπρομάλλης.«Μέ τά προγράμματα πρόνοιας κάνουν τούς πολίτες τεμπέληδες καί φτωχούς».
«Οἱ ἄνθρωποι πρέπει νά μάθουν ν’ ἀποταμιεύουν», εἶπε ἕνας ἄλλος πού ἔμοιαζε μορφωμένος. «Ἄν αὐτή ἡ γριά
ἀποταμίευε ὅταν ἦταν νέα, δέ θά ὑπέφερε σήμερα».
Καί ὅλοι αὐτοί ἦταν ἱκανοποιημένοι γιά τήν ὀξύνοιά τους, πού ἔβγαλε τέτοια βαθιά ἀνάλυση.
Ἀλλά ἕνας ἔμπορος αἰσθάνθηκε προσβολή ἀπό τίς ἐξ ἀποστάσεως μουρμοῦρες τῶν συμπολιτῶν του.
Ἔβγαλε τό πορτοφόλι του καί τράβηξε ἕνα εἰκοσάρι. Περπάτησε στό διάδρομο καί τό ἔβαλε στό τρεμάμενο χέρι τῆς
γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ ἀγοράσεις παπούτσια».
Ἡ γριούλα τόν εὐχαρίστησε κι ἐκεῖνος γύρισε στή θέση του εὐχαριστημένος, πού ἦταν ἄνθρωπος τῆς δράσης.
Μιά καλοντυμένη κυρία τά πρόσεξε ὅλα αὐτά καί ἄρχισε νά προσεύχεται ἀπό μέσα της. «Κύριε, δέν ἔχω χρήματα. Ἀλλά μπορῶ ν’ ἀπευθυνθῶ σέ σένα. Ἐσύ ἔχεις μιά λύση γιά ὅλα. Ὅπως κάποτε ἔριξες τό μάννα ἐξ οὐρανοῦ, καί τώρα μπορεῖς νά δώσεις ὅ,τι χρειάζεται ἡ κυρούλα αὐτή γιά τά Χριστούγεννα».
Στήν ἑπόμενη στάση ἕνα παλικάρι μπῆκε στό λεωφορεῖο. Φοροῦσε ἕνα χοντρό μπουφάν, εἶχε ἕνα καφέ φουλάρι καί ἕνα μάλλινο καπέλο πού κάλυπτε καί τά αὐτιά του. Ἕνα καλώδιο συνέδεε τό αὐτί του μέ μιά συσκευή μουσικῆς.
Ὁ νέος κουνοῦσε τό σῶμα του μέ τή μουσική πού ἄκουγε. Πῆγε καί κάθισε ἀπέναντι στή γριούλα. Ὅταν εἶδε τά
ξυπόλυτα πόδια της, τό κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τά μάτια του πῆγαν ἀπό τά πόδια τῆς γιαγιᾶς στά δικά του.
Φοροῦσε ἀκριβά ὁλοκαίνουρια παπούτσια. Μάζευε λεφτά ἀρκετό καιρό γιά νά τά ἀγοράσει καί νά κάνει ἐντύπωση στήν παρέα. Τό παλικάρι ἔσκυψε καί ἄρχισε νά λύνει τά παπούτσια του.
Ἔβγαλε τά ἐντυπωσιακά παπούτσια καί τίς κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στή γριούλα. «Γιαγιά, βλέπω ὅτι δέν ἔχεις
παπούτσια. Ἐγώ ἔχω κι ἄλλα».
Προσεκτικά κι ἁπαλά σήκωσε τά παγωμένα πόδια καί τῆς φόρεσε πρῶτα τίς κάλτσες κι ὕστερα τά παπούτσια του. Ἡ γριούλα τόν εὐχαρίστησε συγκινημένη.
Τότε τό λεωφορεῖο ἔκανε πάλι στάση. Ὁ νέος κατέβηκε καί προχώρησε ξυπόλυτος στό χιόνι. Οἱ ἐπιβάτες μαζεύτηκαν στά παράθυρα καί τόν ἔβλεπαν καθώς βάδιζε πρός τό σπίτι του.
«Ποιός εἶναι;», ρώτησε ἕνας.
«Πρέπει νά εἶναι ἅγιος», εἶπε κάποιος.
«Πρέπει νά εἶναι ἄγγελος», εἶπε ἕνας ἄλλος.
«Κοίτα! Ἔχει φωτοστέφανο στό κεφάλι!» φώναξε κάποιος.
«Εἶναι ὁ Χριστός!» εἶπε ἡ εὐσεβής κυρία.
Ἀλλά τό ἀγοράκι, πού εἶχε δείξει μέ τό δάχτυλο τή γιαγιά, εἶπε:«Ὄχι,μαμά τόν εἶδα πολύ καλά. Ἦταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ…».

Ποιοι χανουκεύουν ;;;

Χανουκά: Εορτή των Εβραίων σε ανάμνηση νίκης τους σε μάχη εναντίον των Ελλήνων.
Ποιοι "Έλληνες" χαίρονται μαζί τους;;;
Ο Κουμουτσάκος ανάβει και κεράκι βαθιά συγκινημένος. Είναι η ΝΔ που έρχεται πάλι να μας σώσει.
Απολαύστε τους!
ΠΗΓΗ

Τα άλλα Χριστούγεννα

“Τά Χριστούγεννα ἑνός ἀγοριοῦ”
…Κάπου, κάποτε, ἀκριβῶς παραμονές Χριστουγέννων, συνέβη σέ μία τεράστια πόλη καί μέ τρομερή παγωνιά.
Ἔχω τήν ἐντύπωση, λοιπόν, ὅτι ὑπῆρχε στό ὑπόγειο ἕνα ἀγόρι, ὅμως πολύ μικρό ἀκόμα, ἔξι χρονῶν ἤ μπορεῖ καί μικρότερο. Αὐτό τό ἀγόρι ξύπνησε τό πρωί μέσα σέ ἕνα ὑγρό, κρύο ὑπόγειο. Φοροῦσε κάτι σάν ρομπάκι καί τουρτούριζε. Ἡ ἀνάσα του ἔβγαινε ἀπό τό στόμα του σάν ἄσπρος ἀχνός, κι ἐκεῖνο, καθισμένο πάνω σέ ἕνα σεντούκι στή γωνίτσα, διασκέδαζε παρατηρώντας την νά πετάει καί νά χάνεται.
Ὅμως, ἤθελε τόσο πολύ νά φάει κάτι. Εἶχε πλησιάσει κάμποσες φορές ἀπό τό πρωί τό σανιδένιο κρεβάτι, ὅπου πάνω σέ ἕνα λεπτό σάν φύλλο στρῶμα καί μέ ἕναν μπόγο γιά μαξιλάρι κειτόταν ἡ ἄρρωστη μητέρα του. Πῶς βρέθηκε ἄραγε ἐδῶ; Θά πρέπει νά ἦρθε μέ τό ἀγοράκι της ἀπό κάποια ἄλλη πόλη καί ἀρρώστησε ξαφνικά. Τήν ἰδιοκτήτρια τῶν κρεβατιῶν τήν εἶχαν συλλάβει δύο μέρες πρίν. Οἱ ἔνοικοι σκόρπισαν στά πόστα τους, λόγω γιορτῶν, κι ἕνας ἀκαμάτης πού ἔμεινε κειτόταν ἤδη μεθυσμένος τοῦ θανατά ὁλόκληρα εἰκοσιτετράωρα, χωρίς νά περιμένει κἄν τή γιορτή.
Στήν ἄλλη ἄκρη τοῦ δωματίου βογκοῦσε μία ὀγδοντάχρονη γριούλα, πού ἔζησε κάποτε, κάπου, σάν γκουβερνάντα, καί τώρα πέθαινε μόνη, βογκώντας, μουρμουρίζοντας καί γκρινιάζοντας στό ἀγόρι, πού ἄρχισε νά φοβᾶται πιά νά πλησιάσει πρός τή γωνιά της. Κάπου σέ μία πεζούλα ἀνακάλυψε κάτι γιά νά πιεῖ, ἀλλά δέ βρῆκε οὔτε μία κόρα ψωμί γιά νά φάει, καί πήγαινε τώρα γιά δέκατη φορά νά ξυπνήσει τή μητέρα του. Τελικά, μέσα στό σκοτάδι ἐνίωσε νά φοβᾶται: εἶχε βραδιάσει ἐδῶ καί ὥρα, ἀλλά κανείς δέν ἄναψε φῶς.
Ψηλαφώντας τό πρόσωπο τῆς μαμᾶς του, παραξενεύτηκε πού ἐκείνη δέν κουνήθηκε καθόλου καί ἦταν τόσο παγωμένη ὅσο κι ὁ τοῖχος. «Πολύ κρύο κάνει ἐδῶ μέσα», σκέφτηκε, στάθηκε λίγο ἀκόμα, ξεχνώντας ἀσυναίσθητα τό χέρι του στόν ὦμο τῆς μακαρίτισσας, μετά χουχούλιασε τά δαχτυλάκια του, γιά νά τά ζεστάνει, καί ξαφνικά, ξετρυπώνοντας ἀπό τό κρεβάτι τό κασκετάκι του, σιγά σιγά, ψηλαφητά, βγῆκε ἀπό τό ὑπόγειο. Θά εἶχε φύγει νωρίτερα, ἀλλά φοβόταν ἐκεῖ πάνω στή σκάλα τό μεγάλο σκυλί πού στεκόταν ὁλημερίς ἔξω ἀπό τήν πόρτα τῶν γειτόνων. Ὅμως, τώρα πιά τό σκυλί δέν ἦταν ἐκεῖ, κι αὐτός βγῆκε γρήγορα στό δρόμο.
Θεέ μου, τί πόλη ἦταν αὐτή! Ποτέ ἄλλοτε δέν εἶχε δεῖ κάτι παρόμοιο. Ἐκεῖ ἀπ’ ὅπου ἐρχόταν, τίς νύχτες πέφτει μαῦρο σκοτάδι, ἕνας φανοστάτης φωτίζει ὅλο τό δρόμο. Τά ξύλινα, χαμηλούτσικα σπιτάκια κλειδαμπαρώνονται μέ παντζούρια. Ἔξω, μέ τό πού θά πάρει νά σουρουπώνει, δέ θά δεῖς κανέναν —κλείνονται ὅλοι στά σπίτια τους, καί τό μόνο πού ἀκοῦς εἶναι τό οὐρλιαχτό ἀπό ὁλόκληρα κοπάδια σκυλιῶν, ἑκατοντάδες καί χιλιάδες ἀπό αὐτά ἀλυκτοῦν καί γαβγίζουν ὅλη τή νύχτα. Ὡστόσο, ἐκεῖ κάτω ἦταν τόσο ζεστά καί τοῦ ἔδιναν νά φάει, ἐνῶ ἐδῶ, ὤ Θεέ μου, ἄς ἔτρωγε μία στάλα! Καί τί θόρυβος καί φασαρία εἶναι αὐτή, πόσο φῶς καί πόσοι ἄνθρωποι, ἄλογα καί ἅμαξες, καί παγωνιά, παγωνιά! Παγωμένος ἀχνός βγαίνει ἀπό τά καταπονημένα ἄλογα, ἀπό τίς καυτές ἀνάσες τους. Κάτω ἀπό τό λιωμένο χιόνι βροντοκοποῦν πάνω στήν πέτρα τά πέταλά τους, κι ὅλοι σπρώχνονται τόσο καί, ὤ Θεέ μου, πόσο θέλει νά φάει, ἕνα κομματάκι ὁτιδήποτε ἔστω, καί τά δάχτυλα ἄρχισαν ξαφνικά νά πονᾶνε τόσο. Δίπλα του πέρασε τό ὄργανο τῆς τάξης πού ἔστρεψε ἀλλοῦ τό πρόσωπό του, γιά νά μή δεῖ τό μικρό.
Νά κι ἄλλος δρόμος, τόσο πλατύς! Ἐδῶ σίγουρα μποροῦν νά σέ ποδοπατήσουν. Πῶς φωνάζουν ὅλοι, πῶς τρέχουν καί τί φῶτα, τί φῶτα! Ὤ, αὐτό τί εἶναι; Ά, ἕνα μεγάλο τζάμι, καί πίσω ἀπό τό τζάμι ἕνα δωμάτιο, καί στό δωμάτιο ἕνα δέντρο ἴσαμε τό ταβάνι. Εἶναι ἕνα ἔλατο, καί πάνω στό ἔλατο τόσα φωτάκια, τόσα χρυσαφένια χαρτάκια καί μῆλα καί κουκλάκια καί μικρά ἀλογάκια. Πέρα δώθε στό δωμάτιο τρέχουν παιδιά, στολισμένα καί καθαρά, γελοῦν καί παίζουν καί κάτι τρῶνε καί πίνουν. Νά, τό κοριτσάκι ἐκεῖνο ἄρχισε νά χορεύει μέ τό ἀγοράκι, τί ὄμορφη κοπελίτσα! Ὁρίστε κι ἡ μουσική πού ἀκούγεται πίσω ἀπό τό τζάμι.
Κοιτάζει ὁ μικρός καί θαυμάζει, γελάει μάλιστα, τώρα τοῦ πονᾶνε ἤδη καί τά δαχτυλάκια τῶν ποδιῶν, ἐνῶ τῶν χεριῶν ἔγιναν πιά κατακόκκινα, δέν κλείνουν καί πονᾶνε ὅταν τά κουνάει. Ξάφνου τό ἀγόρι θυμήθηκε ὅτι τοῦ πονᾶνε τόσο πολύ τά δάχτυλα, ἔβαλε τά κλάματα καί συνέχισε τό δρόμο του, ἀλλά νά πού πάλι βλέπει, μέσα ἀπό ἕνα ἄλλο τζάμι, ἕνα ἄλλο δωμάτιο κι ἕνα δέντρο, καί στά τραπέζια πάνω γλυκίσματα κάθε εἴδους —ἀμυγδαλωτά, κόκκινα, κίτρινα, καί κάθονται ἐκεῖ τέσσερις πλούσιες κυρίες, πού δίνουν σέ ὅσους μπαίνουν γλυκά, κι ἀνοίγει γιά μία στιγμή ἡ πόρτα καί μπαίνουν ἀπ’ ἔξω κάμποσοι κύριοι. Πλησίασε στά κλεφτά ὁ μικρός, ἄνοιξε τήν πόρτα καί μπῆκε. Ὄχ, τί φωνές ἦταν αὐτές καί τί χειρονομίες!
Μία κυρία ἔτρεξε γρήγορα, τοῦ ἔβαλε στό χέρι ἕνα καπίκι καί τοῦ ἄνοιξε τήν πόρτα γιά νά βγεῖ. Πόσο φοβήθηκε ὁ μικρός! Τό καπίκι τοῦ ἔπεσε τήν ἴδια στιγμή καί κύλησε πάνω στά σκαλοπάτια, γιατί δέν μποροῦσε, βλέπετε, νά κλείσει τά κόκκινα δάχτυλά του καί νά τό σφίξει. Τό ἔβαλε στά πόδια ὁ μικρός κι ἔτρεξε, ὅσο πιό γρήγορα μποροῦσε, χωρίς νά ξέρει πρός τά ποῦ. Πάλι θέλει νά κλάψει, ἀλλά φοβᾶται, καί τρέχει, τρέχει χουχουλιάζοντας τά χεράκια του. Τότε τόν πιάνει μία θλίψη, γιατί ξαφνικά ἔνιωσε τόσο μόνος καί τόσο ἀπαίσια. Ὅμως, ξάφνου, Θεέ καί Κύριε! Τί εἶναι αὐτό πάλι; Ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων στέκεται καί κάτι κοιτάζει: σέ ἕνα παράθυρο, πίσω ἀπό τό τζάμι, τρεῖς κοῦκλες, μικρές, μέ κόκκινα καί πράσινα ρουχαλάκια, καί ἐντελῶς σάν ζωντανές!
Ἕνα γεροντάκι κάθεται καί σάν νά παίζει ἕνα μεγάλο βιολί, δύο ἄλλοι στέκονται ὄρθιοι καί παίζουν μικρότερα βιολιά, καί κουνᾶνε τά κεφάλια τους μέ ρυθμό, κι ἔπειτα κοιτᾶνε ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί τά χείλη τούς κουνιοῦνται, μιλᾶνε, πραγματικά μιλᾶνε, μόνο πού λόγω τοῦ τζαμιοῦ δέν ἀκούγονται. Στήν ἀρχή ὁ μικρός σκέφτηκε ὅτι εἶναι ζωντανοί, ἀλλά, μόλις κατάλαβε ὅτι εἶναι κοῦκλες, ἔβαλε τά γέλια. Δέν εἶχε δεῖ ποτέ τέτοιες κοῦκλες καί δέν ἤξερε κἄν ὅτι ὑπάρχουν τέτοιες! Τοῦ ἔρχεται νά κλάψει, ἀλλά εἶναι τόσο ἀστεῖες αὐτές οἱ κοῦκλες.
Ξάφνου τοῦ φάνηκε ὅτι κάποιος πίσω του τόν ἅρπαξε ἀπό τό ρομπάκι του: ἕνα ψηλό κακιωμένο ἀγόρι στάθηκε δίπλα του, τοῦ ἔδωσε μία καρπαζιά, τοῦ πέταξε τό κασκέτο καί τοῦ ἔχωσε μία κλοτσιά. Κυλίστηκε ὁ μικρός στό ἔδαφος, κάποιοι ἔβαλαν τίς φωνές, τά ἔχασε τότε, πετάχτηκε πάνω καί ὅπου φύγει φύγει, μέχρι πού ἔφτασε κάπου, ἄγνωστο ποῦ, σέ μία αὐλή, μία ἄγνωστη αὐλή. Στάθηκε νά πάρει ἀνάσα πίσω ἀπό ἕνα σωρό ξύλων. «Ἐδῶ δέ θά μέ βροῦν, εἶναι κατασκότεινα».
Κάθισε μαζεμένος, χωρίς νά μπορεῖ νά συνέλθει ἀπό τό φόβο, καί τότε ἀπρόσμενα, ἐντελῶς ἀπρόσμενα, ἐνίωσε τόσο εὐχάριστα: τά χεράκια καί τά ποδαράκια τοῦ σταμάτησαν νά πονᾶνε κι αἰσθάνθηκε μία τέτοια ζεστασιά, τέτοια ζεστασιά, σάν νά βρισκόταν δίπλα στή σόμπα. Νάτος, τρεμουλιάζει ὁλόκληρος, ἄχ, μά ναί, μοιάζει νά ἀποκοιμιέται! Τί ὡραῖα νά κοιμόταν ἐδῶ: «Θά κάτσω λίγο καί θά πάω νά δῶ πάλι τίς κοῦκλες», σκέφτηκε ὁ μικρός καί χαμογέλασε, φέρνοντάς τες στό μυαλό του, ἐντελῶς σάν ἀληθινές!… Ἀλλά τότε ἄκουσε τή μητέρα του νά τοῦ τραγουδάει ἕνα νανούρισμα. «Μαμάκα, κοιμᾶμαι, ἄχ, τί ὡραία κοιμᾶμαι ἐδῶ πέρα!»
«Πᾶμε σπίτι μου, στό χριστουγεννιάτικο δέντρο, ἀγοράκι», ψιθύρισε ἀπό πάνω του μία σιγανή φωνή.
Σκέφτηκε ὅτι θά ἦταν ἡ μητέρα του, ἀλλά ὄχι, δέν ἦταν. Ποιός εἶναι αὐτός πού τόν καλεῖ, δέν τόν βλέπει, ὅμως ναί, κάποιος ἔσκυψε πάνω του καί τόν ἀγκαλίασε μέσα στό σκοτάδι, καί ὁ μικρός του ἔτεινε τό χέρι καί… καί τότε, ὤ, τί φῶς! Ὤ, τί ἔλατο εἶναι αὐτό! Μά δέν εἶναι κἄν ἔλατο, τέτοια δέντρα δέν εἶχε ξαναδεῖ ποτέ! Ποῦ βρίσκεται τώρα; Ὅλα λάμπουν, ὅλα ἀκτινοβολοῦν καί γύρω τόσες κοῦκλες, ἀγοράκια καί κοριτσάκια, τόσο λαμπερά, ὅλο στριφογυρνᾶνε γύρω του, πετᾶνε, τόν φιλᾶνε, τόν πιάνουν ἀπό τό χέρι, τόν παίρνουν μαζί τους, ναί, τώρα πετάει κι ὁ ἴδιος, καί βλέπει τή μητέρα του νά τόν κοιτάζει καί νά τοῦ χαμογελάει τόσο χαρούμενη.
«Μαμά! Μαμά! Ἄχ, τί ὡραῖα πού εἶναι ἐδῶ, μαμά!» τῆς φωνάζει ὁ μικρός καί ξαναφιλιέται μέ τά παιδάκια καί θέλει νά τούς μιλήσει ἀμέσως γιά τίς κοῦκλες ἐκεῖνες πίσω ἀπό τό τζάμι. «Ποιά εἶστε ἐσεῖς, ἀγοράκια; Ποιές εἶστε ἐσεῖς, κοριτσάκια;» ρωτάει γελώντας καί ἀγκαλιάζοντάς τα.
«Αὐτό εἶναι τό Δέντρο τοῦ Χριστοῦ», τοῦ ἀπαντᾶνε. «Στό σπίτι τοῦ Χριστοῦ πάντα τή μέρα αὐτή ὑπάρχει ἕνα δέντρο γιά τά μικρά παιδάκια πού δέν ἔχουν δικά τους δέντρα…»
Ἔμαθε τότε ὅτι τά ἀγοράκια καί τά κοριτσάκια ἦταν παιδάκια σάν κι αὐτόν, πού κάποια ξεπάγιασαν μέσα στά καλαθάκια τους, ὅταν τά ἐγκατέλειψαν στά σκαλιά τῶν σπιτιῶν τῶν ἀξιωματούχων τῆς Πετρούπολης, ἄλλα πέθαναν στό βρεφοκομεῖο, κάποια τρίτα ξεψύχισαν πάνω στό στεγνό στῆθος τῆς μητέρας τους (τήν ἐποχή τοῦ λοιμοῦ τῆς Σαμάρας), καί κάποια ἄλλα ἔσκασαν στά βαγόνια τῆς τρίτης θέσης ἀπό τίς ἀναθυμιάσεις, κι ὅλα εἶναι τώρα ἐδῶ, ὅλα εἶναι τώρα ἄγγελοι, κοντά στόν Χριστό, κι Ἐκεῖνος, ἀνάμεσά τους, τούς ἁπλώνει τό χέρι καί τά εὐλογεῖ, ὅπως καί τίς ἁμαρτωλές μητέρες τους…
Ναί, οἱ μητέρες τῶν παιδιῶν στέκονται ἐδῶ δίπλα στήν ἀκρούλα καί κλαῖνε. Ὅλες ἀναγνωρίζουν τό ἀγοράκι τους ἤ τό κοριτσάκι τους, τό πλησιάζουν καί τό φιλᾶνε, τοῦ σκουπίζουν τά δάκρυα μέ τά χέρια τους καί τοῦ ζητᾶνε νά μήν κλαίει, γιατί ἐδῶ εἶναι καλά τώρα…
Κάτω, τό πρωί, οἱ ὁδοκαθαριστές βρῆκαν τό μικρό πτωματάκι τοῦ ξεπαγιασμένου ἀγοριοῦ πίσω ἀπό τά ξύλα. Ἀναζήτησαν καί τή μητέρα του… Ἐκείνη εἶχε πεθάνει νωρίτερα. Συναντήθηκαν κοντά στόν Κύριο καί Θεό, στούς οὐρανούς.
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι:
“Τά Χριστούγεννα ἑνός ἀγοριού”
Ἀπό τό ἡμερολόγιο τοῦ συγγραφέα



Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Αυτοί είναι_ Μισέλληνες και αντίχριστοι!

Αγκαλιά με το Κοράνι, απωθούν το Ευαγγέλιο.
Δεν μολύνθηκε από το Ευαγγέλιο ο Σκουρλέτης. Μπροστά στο κοράνι όμως θα έκανε τούμπες.

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2017

Υπάρχουν "ταξικά" πρόστιμα;

Για να είμαστε δίκαιοι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πάει να κάνει και ένα καλό και πολλοί αρνούνται να το καταλάβουν.
Περί ταξικών προστίμων ο λόγος.
Μας λέει η κυβέρνηση δεν είναι δίκαιο για την ίδια παράβαση να πληρώνουν όλοι (πλούσιοι και φτωχοί) το ίδιο πρόστιμο.
Οι διαφωνούντες λένε ότι παροτρύνει τους φτωχούς να παρανομούν με μεγαλύτερη συχνότητα.
Όχι αδέλφια. Το υπάρχον πρόστιμο είναι πολύ μεγάλο για τους φτωχούς έτσι και αλλιώς. Δεν το μειώνουν ώστε να τους δώσουν κίνητρο στην παρανομία (παράδειγμα υπέρβαση του ορίου ταχύτητας).
Το αυξάνουν για τους πλούσιους. Αυτό το μέτρο γίνεται εμπόδιο για αυτούς να παρανομούν.
Γιατί με το σημερινό καθεστώς τι είναι πρόστιμο 500 ευρώ για έναν με μηνιαίο εισόδημα 10.000 ευρώ. Για αυτόν λοιπόν σήμερα δεν υπάρχει νόμος που να τον εμποδίζει στην παρανομία. Ο νόμος εμποδίζει μόνο τον φτωχό και θα συνεχίζει να τον εμποδίζει.

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Η σύγχρονη παιδοκτονία - SOS

Στον εσπερινό της Αγίας Βαρβάρας (την οποία σκότωσε ο ειδωλολάτρης πα - ΤΕΡΑΣ της) στην Σπάρτη, ο πατήρ Ανδρέας Μπολοβίνος (φιλόλογος - ιατρός και αρχιμανδρίτης στο Γύθειο) εκφώνησε λόγο πνευματικής οικοδομής.
Ο πατήρ Ανδρέας αποκάλυψε τους σύγχρονους παιδοκτόνους με μια συγκλονιστική ομιλία, πνευματικής οικοδομής και αφύπνισης όλων μας.
Ακούστε την προσεκτικά.
Η ομιλία!

Οι εκπρόσωποι της "δημοκρατίας" - καραγκιόζηδες

Τα σκηνικά της ξεφτίλας του Παπαδάκη και cia. 
Βέβαια ο καραγκιόζης δεν φταίει σε τίποτα. 
Ήταν αξιοπρεπέστατο πρόσωπο, μπροστά σε αυτά τα νούμερα που βρομίζουν τα σαλόνια των ηλιθίων, που εξακολουθούν και βλέπουν τηλεόραση.
*Η αλίευση της αθλιότητας έγινε από το διαδίκτυο.

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Έχω δικαίωμα στην άμυνα; - Όχι είναι ρατσισμός!

Όταν Έλληνας αμύνεται αντιμετωπίζοντας την επίθεση αλλοδαπών, είναι ρατσιστής και διώκεται.
Συνέλληνες εχθρός δεν είναι οι αλλοδαποί, αλλά όλα τα "αλληλέγγυα" μισθοδοτούμενα καθάρματα και όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι, κατ' επάγγελμα "αντιρατσιστές".
Αυτοί ασκούν εν τη πράξει τον μεγαλύτερο ΡΑΤΣΙΣΜΟ εναντίων των Ελλήνων.
Μισούν θανάσιμα Ελλάδα και Ορθοδοξία! 
Αυτοί είναι οι εντός των τειχών εχθροί της πατρίδας.
Έχοντας τις πλάτες όλων αυτών των καθαρμάτων δρουν ανενόχλητοι αλλοδαποί και τσιγγάνοι!

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Αυτοί που έριξαν την χούντα - γελάστε ελεύθερα

Θεανώ Φωτίου - "αριστερή" υπουργάρα. Έκανε τέτοια αντίσταση επί χούντας, με αποτέλεσμα η χούντα να την φοβηθεί και να την διορίσει στο Πολυτεχνείο.

Επιβεβαίωση και από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Κανένας δεν τους μίλησε για την αρετή της σιωπής!

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017

Νόμος στην Ευρώπη = Φασισμός στην Ελλάδα

Στην Αγγλία επιβάλλουν πρόστιμο 80 ευρώ σε όποιον πετάει κάτω μία γόπα τσιγάρου. Στην Ελλάδα αυτό το λέμε φασισμό (το έκανε η δικτακτορία). Αφότου επαναφέραμε την δημοκρατία, είμαστε ελεύθεροι να βρωμίζουμε όσο και όπως θέλουμε την χώρα. Την βρωμιά και την μη εφαρμογή των νόμων εμείς την λέμε δημοκρατία.
Αυτή είναι η πραγματική χρεωκοπία μας.
Περισσότερα

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Τελικά ποιοι είναι "Εικόνες Θεού";

Σκύλος βρήκε σε κάδο σκουπιδιών νεογέννητο μωρό και το έσωσε.
Περισσότερα

Αυτοί είναι οι φασίστες ...

Επειδή είναι φασίστες σε έσωσαν από τους δολοφόνους που υπερασπίζεσαι ...
Οι διεστραμμένοι ψυχοπαθείς πήραν κανένα μήνυμα; 
*Για όποιους δεν κατάλαβαν οι κυρία βρισκόταν εκεί ως νομική προστασία των υποψηφίων δολοφόνων σε περίπτωση σύλληψής τους.
Περισσότερα

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Υπάρχει και Πνευματικός Νόμος ...

Η κυρία Τσουκαλά ήταν αυτή που δίδασκε "αντιρατσισμό" στην αστυνομία και κατήγγειλε τους αστυνομικούς ως φασίστες.
Είναι αυτή που έκανε ειδική διάλεξη εναντίον της αστυνομίας.
Είναι η ίδια που χθες έφαγε φωτοβολίδα στο πόδι από τους συντρόφους της κουκουλοφλώρους και μετά από αυτό βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο που την μετέφερε  η φασιστική αστυνομία.
Ευτυχώς που η "φασιστική" αστυνομία δεν την άφησε στα χέρια των αγαπημένων συντρόφων της των Εξαρχείων.
Είναι ικανή βέβαια να μας πει ότι την φωτοβολίδα την έριξαν χρυσαυγίτες μεταμφιεσμένοι σε κουκουλοφλώρους.
Ποιος έχει πλέον αμφιβολία ότι πρόκειται για αδίστακτους - προστατευόμενους - δολοφόνους;
Η φωτοβολίδα είχε στόχο, ήταν ευθεία βολή και όχι τυχαία. 
Ως πότε τα φασισταριά των Εξαρχείων θα κυκλοφορούν ελεύθερα;
Οι συμμορίες των δολοφόνων θα είναι ελεύθεροι όσο θα υπάρχουν "Τσουκαλάδες" υπερασπιστές τους, σε υψηλές κρατικές θέσεις.
Είχε δίκιο η κ. Τσουκαλά όταν έλεγε ότι το κράτος προστατεύει τους δολοφόνους, μόνο που οι δολοφόνοι δεν είναι αυτοί που η ίδια εννοούσε, αλλά αυτοί που κατ' επάγγελμα η ίδια προστατεύει.

Δεν είναι ανέκδοτο - Είναι η μαύρη ΑΛΗΘΕΙΑ !

Είθε να ήταν ανέκδοτο. Δυστυχώς είναι αλήθεια.
(Ελλάς 2017)
Ένας νέος τελειώνει το Λύκειο και δεν έχει καθόλου όρεξη για Πανεπιστήμιο. Ο πατέρας του νέου, πλούσιος πολιτικός με μεγάλη δύναμη στην κυβέρνηση, απειλεί τον γιο του:
– Δεν θέλεις να σπουδάσεις ρε τεμπελόσκυλο; Λοιπόν εγώ δεν συντηρώ κοπρίτες, γι’ αυτό και θα δουλέψεις, κατάλαβες;
Έχοντας την ισχυρή οικονομική και πολιτική θέση ο πατέρας κινεί τα νήματα για να βρει μία θέση στον γιο του.
Παίρνει στο τηλέφωνο τον καλό του φίλο Υπουργό Εργασίας:
– Γιώργο, θυμάσαι τον γιο μου; Λοιπόν, τέλειωσε το λύκειο και ο τεμπέλης δεν θέλει να σπουδάσει. Θα μπορούσες να του βρεις μια θέση να αρχίσει να δουλεύει, μήπως εν τω μεταξύ βρει το δρόμο του και αποφασίσει να σπουδάσει; Το θέμα είναι να βρεθεί κάτι που θα τον κάνει να δουλέψει σκληρά, να μην κάθεται και τα ξύνει. Κατάλαβες;
Μερικές μέρες αργότερα ο υπουργός του λέει:
– Έτοιμη η δουλειά για τον γιο σου. Δεξί χέρι του Προέδρου της Δημοκρατίας και 20.000 ευρώ το μήνα, τέλεια έτσι;
– Τι λε ρε Γιώργο, αυτό είναι υπερβολικό. Πρέπει να τον αρχίσουμε πιο χαμηλά, και με τέτοια τρελά λεφτά αυτός ο τεμπέλης θα γίνει χειρότερος.
Περνάει λίγη ώρα. Τηλέφωνο ο υπουργός:
– Φίλε του βρήκα κάτι πιο σεμνό. Ιδιαίτερος Γραμματέας Υπουργού. Ο μισθός είναι πιο σεμνός, μόνο 10.000 ευρώ το μήνα.
– Όοοοοχι ρε Γιώργο. Μόλις που έβγαλε το Λύκειο. Δεν θέλω η ζωή του να είναι τόσο εύκολη με την πρώτη ευκαιρία. Θέλω να αισθανθεί την ανάγκη να σπουδάσει, κατάλαβες;
Την επόμενη μέρα:
– Φίλε, του βρήκα δουλειά ως Διευθυντής του Τμήματος Προμηθειών στο Υπουργείο Οικονομικών και ο μισθός θα είναι μόνο 6.000 το μήνα.
– Μα ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ρε Γιώργο, βρες μου κάτι πιο σεμνό, κάτι στα 600 με 700 ευρώ το μήνα.
– Μα τι λες τώρα, αυτό είναι αδύνατο.
– Γιατί;;;
– Γιατί αυτές οι θέσεις δίνονται μόνο με διαγωνισμό και χρειάζεται να έχει βιογραφικό επιπέδου, με τέλειες γνώσεις Αγγλικών, Πανεπιστημιακό δίπλωμα, τουλάχιστον ένα Master ή PHD στο εξωτερικό, θέληση να δουλεύει υπερωρίες άνευ αποδοχών, και φυσικά προϋπηρεσία.

Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017

Ποιος πολυ - "πολιτισμός" ρε ΑΛΗΤΕΣ;

   Πάρτε μια γεύση "πολιτισμού" του οποίου την εισαγωγή στην χώρα μας χρηματοδοτούν οι ΑΛΗΤΕΣ που αυτοαποκαλούνται "δημοκρατικές δυνάμεις". 
   Δεν πιστεύω πλέον σε κανένα χρέος. Απλά μας ληστεύουν προς χρηματοδότηση, της αρχικά  ισλαμοποίησης και τελικά καταστροφής της χώρας.
   Τώρα προστέθηκε και άλλος στόχος αυτός της πουστοποίησης της χώρας.
   Τόσο απλά είναι τα πράγματα!

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Ευτυχώς δεν την πυροβόλησε ...

Το σύμβολο της δημοκρατίας Τατιάνα Εισαγγελάτου ως δημόσιος λογοκριτής, πολύ απλά αρπάζει το μικρόφωνο από αυτήν που δεν λέει αυτά που η Τατιάνα επιθυμούσε.
Ποιός Χίτλερ ρε παιδιά. Αυτοί τον έχουν ξεπεράσει προ πολλού.
Ο ορισμός του Φασισμού!

Ποιοι "πρόσφυγες" - το κοράνι τα λέει όλα ....


Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

Τι βρωμάει πίσω από την επίθεση στον Αμίρ;;;

Μπορούμε να φανταστούμε μια μάνα μόνη με τρία παιδιά που θα δεχόταν επίθεση στο σπίτι της την νύχτα πως θα αντιδρούσε;
Ας δούμε την μάνα του Αμίρ, τρισευτυχισμένη και στο τέλος του βίντεο, ακούστε τον "δημοσιογράφο" να λέει "πες της να μην γελάει". Το γέλιο της τους χαλάει την σούπα φαίνεται.


Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

Δηλητηριώδη σχολικά βιβλία

Γιατί απορούν για την αποβολή του ύμνου στην δημοκρατία, του Περικλή από τα σχολικά βιβλία. Μα απλά γιατί είναι ΦΑΣΙΣΤΕΣ οι έχοντες τα ηνία της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια. Μισούν την δημοκρατία, την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Αυτό αποδεικνύεται από το σύνολο των σχολικών βιβλίων με ευθύνη όλων των αυτοαποκαλούμενων δημοκρατικών κομμάτων που κυβερνούν την χώρα και δηλητηριάζουν τις παιδικές ψυχές τα τελευταία 40 χρόνια.

Σπανουδάκης υπό απαγόρευση

Ο μόνος συνθέτης που πληρώνει για να παίξει στο Ηρώδειο. Η αποκάλυψη του σύγχρονου νεοφασισμού εν Ελλάδι. Έλληνας και Ορθόδοξος Χριστιανός ποινικό αδίκημα.

Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

Όταν βλέπεις τηλεόραση


Ο σατανισμός ως "τέχνη"

Η ώρα του διαβόλου έφτασε κατά τους σατανιστές της παράστασης "η ώρα του διαβόλου". Εκτός από τα βίντεο ενημέρωσης αξίζει να γνωρίζουμε και τους υπερασπιστές τους.
Βίντεο 1 - Βίντεο 2
Είναι οι: Εφημερίδα συντακτών (η συνέχεια της Ελευθεροτυπίας), Πρώτο Θέμα, ΕΡΤ
* Η θέση υπεράσπισης της παράστασης αποκαλύπτεται από τον τρόπο παρουσίασης της είδησης.
Αυτοί που σήμερα υπερασπίζονται την παράσταση των σατανιστών εις βάρος του Χριστιανισμού είναι οι ίδιοι που υπερασπίζονταν το ισλάμ όταν αστυνομικός δήθεν "έσκισε το κοράνι" όταν έσκισε δέμα τυλιγμένο με φωτοτυπίες από το κοράνι, ψάχνοντας για ναρκωτικά. Αυτοί υπερασπίζονταν την πίστη των ισλαμιστών, ενώ σήμερα υποτίθεται ότι ειρωνεύονται τις θρησκείες, αλλά στην πράξη μόνο τον Χριστιανισμό.
Οι "καλλιτέχνες" αν έχουν τα κότσια ας ανεβάσουν ένα έργο χλευασμού του Ισλάμ!

Τα φασιστοειδή εν δράσει

Ο σύγχρονος Φασισμός υπό το προσωπείο "αναρχικού" τρομοκρατεί και λεηλατεί σε κάθε ευκαιρία την Ελληνική κοινωνία. Προστάτες και χορηγοί τους με ανοχή - συνενοχή όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι "δημοκράτες" της χώρας. Πολλούς Έλληνες έχουν κλάψει μανούλες, χωρίς να το μάθει κανείς γιατί τα παιδιά τους δεν ήταν (Φύσας).
Ο νεαρός της Θεσσαλονίκης αψευδής "Μάρτυρας" της δράσης των φασιστοειδών - υπανθρώπων. Ζούμε υπό μια νέα γερμανική κατοχή. Οι Γερμανοί σε κυνηγούσαν αν αντιστεκόσουν. Οι εν Ελλάδι απόγονοί τους σε κυνηγούν αν δεν τους αρέσει η μπλούζα που φοράς.
Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτά τα καθάρματα να κυκλοφορούν ανάμεσά μας;
Αυτό είναι το πρόσωπο του Φασισμού αδέλφια. Η ανοχή είναι συνενοχή!

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

Όχι στην δουλεία της βιολογίας ... ξέφυγαν!

Να χειραφετηθούμε από την "δουλεία της βιολογίας". Με άλλα λόγια οι αγράμματοι κυβερνώντες και "καθηγητές" πανεπιστημίων νομοθετούν την κατάργηση των φυσικών νόμων. Το φύλο είναι φυσική επιλογή διδάσκει η βιολογία. Τα φύλα είναι δύο και δεν επιλέγονται. Οτιδήποτε άλλο είναι "παρά φύσιν" διδάσκει η βιολογία. Η κυρία "καθηγήτρια" μπορεί να επεκτείνει το αίτημά της και στην κατάργηση του νόμου της βαρύτητας. Μπορεί άνετα να πηδάει από το μπαλκόνι της, αντί να κατεβαίνει από τις σκάλες.

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

Ο Τσίπρας περί διοδίων ως αντιπολίτευση

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση δεν πληρώνει διόδια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση φυλακίζει αυτούς που δεν πληρώνουν διόδια.
Ο Ελληνικός λαός τι πρέπει να κάνει;

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

Η βιολογία της Νέο ((ναζι) Τάξης ...


Η Ιεραρχία για το νομοσχέδιο της διαστροφής…

   Στην σύνοδο της 5/10/2017 η Ιεαραρχία της Ελλάδος πήρε θέση για το νομοσχέδιο δυνατότητας μεταβολής του βιολογικού φύλου.

(α) Το φύλο στον άνθρωπο αποτελεί ιερή παρακαταθήκη και υπηρετεί στη βάση της ψυχοσωματικής συμπληρωματικότητας το μυστήριο της ζωής και της αγάπης. Υπό την έννοια αυτήν, δεν είναι επιλέξιμο, αλλά ως δώρο αποτελεί θείο χάρισμα στον άνθρωπο που πρέπει αυτός να αξιοποιήσει για τον αγιασμό του.

(β) Θεωρεί ότι η νομολογία των δικαστηρίων της πατρίδας μας καλύπτει, όπου υπάρχει ανάγκη, υφιστάμενα προβλήματα, με το δεδομένο ότι το φύλο, ούτε επιλέγεται ελεύθερα, ούτε και μεταβάλλεται κατά βούλησιν, αλλά επί τη βάσει ανατομικών, φυσιολογικών και βιολογικών χαρακτηριστικών, που ορίζουν την ταυτότητα του ανθρώπου και βεβαιώνονται μέσω ιατρικών γνωματεύσεων προς το δικαστήριο. Ο νόμος δεν μπορεί να αρκείται απλώς στην επιστημονικά ατεκμηρίωτη δήλωση του πολίτη, που ενδεχομένως αργότερα δύναται να μεταβληθεί.

(γ) Το προτεινόμενο Νομοσχέδιο προκαλεί το αίσθημα της κοινωνίας, τορπιλίζει τον ιερό θεσμό της οικογένειας, έρχεται σε αντίθεση με τα χρηστά ήθη και την κοινή λογική και κυρίως καταστρέφει τον άνθρωπο. Αντί να λιγοστεύει τη σύγχυση και τις ψυχικές διαταραχές, θα τις αυξήσει και θα δώσει διαστάσεις επικίνδυνου κοινωνικού φαινομένου. Ιδίως όταν επεκτείνει τις δυνατότητές του και μεταξύ των μαθητών, δημιουργεί εκρηκτική κατάσταση και στα σχολεία.

(δ) Πίσω από όλες αυτές τις προσπάθειες δεν διακρίνει το ενδιαφέρον για τον ταλαιπωρημένο και αδικημένο συνάνθρωπο, αλλά την ύπαρξη ισχυρών ομάδων, με αποτέλεσμα τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και την πνευματική νέκρωση του ανθρώπου και

(ε) Κάνει μια ύστατη έκκληση στο σύνολο του πολιτικού κόσμου να αρθεί στο ύψος της ευθύνης και αποστολής του και πέρα από πολιτικά ιδεολογήματα, προκαταλήψεις και την επίκληση του ανεξέλεγκτου δικαιωματισμού, να αποσύρει το Νομοσχέδιο, να δείξει ανάλογο ενδιαφέρον για την επίλυση των σοβαρότατων προβλημάτων που μαστίζουν την κοινωνία, το έθνος μας και τον λαό και αντί να ενισχύει την ένταση, τον διχασμό και τον παραλογισμό, να συμβάλει στην πνευματική ανόρθωση των πολιτών μας.

Σε εποχή που η ανάγκη ταυτότητας και συνοχής αποτελεί ανάγκη εθνικής και πνευματικής επιβίωσης, η νομική κατοχύρωση της ρευστότητας της προσωπικής ταυτότητας είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει. Η Εκκλησία περιβάλλει με αγάπη και κατανόηση αδιακρίτως όλους τους ανθρώπους, αλλά προσβλέποντας πάντοτε στη σωτηρία τους οφείλει να καταδείξει την αστοχία κρισίμων επιλογών τους.

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

Η ηδονή των συριζέων και το μέλλον της χώρας ...


Το Ισλάμ είναι πάντα εδώ ενωμένο δυνατό! Αυτούς τους ανθρώπους επιδιώκουν να ενσωματώσουν στην κοινωνία μας. Αυτό είναι ένα δείγμα πολυ-"πολιτισμού" ή πολυ - κανιβαλλισμού που επιδιώκουν να ενσωματώσουν στην χώρα οι ψυχοπαθείς "προοδευτικοί" του "δημοκρατικού" τόξου. ΠΗΓΗ

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017

Φασισμός ή δημοκρατία;....


Φταίμε κυρίως εμείς …

 Είναι αλήθεια ότι είμαστε σε κρίση και βιώνουμε την παγωνιά και ένα σκληρό παιχνίδι πίσω από την πλάτη μας, αλλά δεν φταίνε μόνο οι «εχθροί» που μπήκαν από την «κερκόπορτα», φταίμε και εμείς που την αφήσαμε αφύλαχτη.
   Φταίμε και εμείς που αντικαταστήσαμε την μάννα και την γιαγιά με την νταντά και την τηλεόραση.
   Φταίμε και εμείς που αντικαταστήσαμε τον πνευματικό με το μέντιουμ και την προσευχή με το γιόγκα.
   Φταίμε και εμείς που αντικαταστήσαμε το Μυστήριο του Γάμου με το συμβόλαιο συμβίωσης και την Θεία Λειτουργία της Κυριακής με το φροντιστήριο και το μπαλέτο.
   Φταίμε και εμείς που αντικαταστήσαμε τη νηστεία με τη δίαιτα, που σβήσαμε το καντήλι μας  και δεν ακούμε τα κλάματα των παιδιών που δεν αφήσαμε να γεννηθούν ή που εγκαταλείψαμε.
   Φταίμε και εμείς όχι γιατί άδειασαν τα ταμεία μας, αλλά γιατί άδειασε η ψυχή μας, όχι γιατί οφείλουμε δάνεια αλλά γιατί οφείλουμε δάκρυα και μετάνοιες.
   Τι τραγική σύμπτωση, έτσι πρέπει να ήταν ο κόσμος πριν γεννηθεί ο Χριστός. Αλλά εδώ και 2015 χρόνια ο Άσαρκος σαρκούται, ο Αόρατος οράται και ο Αναφής ψηλαφάται, για να ξαναζεσταθούν οι καρδιές που πάγωσαν και να ξαναγεννηθεί η ελπίδα που μαράθηκε.
   Γιατί Κάποιος έρχεται για μας, κάποιος πιστεύει σε μας, Κάποιος μας αγαπάει παντοτινά και χωρίς προϋποθέσεις για να μας φανερώσει πόσο σπουδαίοι, πόσο ανεκτίμητοι και πόσο πολύτιμοι είμαστε με την κρυμμένη αγιοσύνη που κουβαλάμε μέσα μας…

Θεόκλητος Α. Ρουσάκης, Αντιστράτηγος (ε.α.), Επίτιμος Διοικητής Β’ Σ.Σ

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Η Ελλάς της ντροπής

Ένα εκ τω εκατοντάδων δημοσίων κτιρίων που σαπίζουν ανά την Ελλάδα είναι και το ξενία Σπάρτης. Από το 1983 (35 χρόνια) ο δήμος Σπάρτης προσπαθεί να το αξιοποιήσει, με αντίπαλο ένα απίστευτα άθλιο "Ελληνικό" κράτος που επιμένει να θέλει να σαπίζουν όλα τα ξενία και πολλά άλλα, ανά την χώρα. Ενώ εκατοντάδες δημόσια κτίρια σαπίζουν, το ανίκανο και άθλιο Ελληνικό κράτος πληρώνει τεράστια ποσά για ενοίκια στέγασης δημοσίων κτιρίων.
Η εικόνα της ντροπής τα λέει όλα.
*Εκτός αυτών στις ταράτσες του κτιρίου παίζουν, παιδιά κυνηγητό με ότι αυτό συνεπάγεται. 

Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!…

Του πατρός Ανδρέα Κονάνου
Φαντάσου: ούτε ένας παπάς της εποχής εκείνης, δεν ήταν φίλος του Χριστού, και δεν περπάταγε μαζί Του!...
Οι μαθητές του Χριστού, εκείνο τον καιρό, ήταν μια απλή ομάδα ανθρώπων που δεν έλεγε κάτι σε κανέναν, δεν ήταν τίποτα ραβίνοι ή ιερείς. Εμείς τώρα τους τιμούμε κλπ, μα τότε, ήταν η απλή παρέα του Χριστού. Ασημαντότητες. Ψαράδες.
Αν ζούσε σήμερα ο Χριστός, και περπατούσε ανάμεσά μας, το πιθανότερο να έτρεχα κοντά Του, νομίζοντας πως το δικαιούμαι και θα με δεχτεί στους κοντινούς και κολλητούς Του.
Και θα το πάθαινα το ελαφρύ εγκεφαλικό μου, αν Τον έβλεπα να μιλάει με άτομα άσχετα με μένα, με παιδιά των Εξαρχείων, παιδιά από συναυλίες, αλητείες, νυχτερινή ζωή, ναρκωτικά, ουσίες, χαλκάδες, μαλλιάδες, με σκουλαρίκια και τατουάζ.
Και θα ‘σπρωχνα να περάσω να χωθώ μπροστά, να βρω τη θέση που μου αξίζει.
Και θα με κοίταγε και μένα ο Χριστός και θα μου έλεγε ¨Αντρίκο μου, τι θες εσύ εδώ;.. Για πού το ‘βαλες παλικάρι μου; Γιατί τόση βιασύνη και άγχος; Και γιατί σπρώχνεις τους φίλους και τις φίλες μου;…¨
Και δεν θα ‘ξερα τι να πω, μόνο θα απορούσα που κι ο ίδιος ο Θεός δεν καταλαβαίνει την αξία μου και το ποιος είμαι εγώ.
Και γενικώς, μια απογοήτευση θα μου ‘μενε, μια αναστάτωση, ένα άγχος και μια σύγχυση, και πολλές απορίες:
Ποιος είναι Αυτός τελικά, πώς σκέφτεται έτσι παράξενα και αρκετά άδικα, τι είναι το πρώτο και το δεύτερο στα μάτια Του, τι μετρά και τι αξίζει.
Και ποια η σχέση μου με την Αλήθεια, με το Χριστό.
Και ποιο το παραμύθι που κατάντησα να ζω στο Όνομά Του, ένα ψέμμα αυτοδικαίωσης, μια γλυκιά αυτοϊκανοποίηση ότι πάω καλά, ότι τα ξέρω όλα, ότι εγώ το πιθανότερο θα πάω στον Παράδεισο και θα σωθώ, ότι όλοι γύρω μου βαδίζουνε στην Κόλαση, ενώ εγώ ο Ορθόδοξος ξέρω πολύ καλά τα πάντα, το παρόν, και το μέλλον το δικό μου και του κόσμου όλου!
Και θα ανέβαινα στο διαμέρισμά μου θυμωμένος, μιας και δεν θα μπορούσα να χαρώ μαζί με την αντισυμβατική χαρά του Χριστού που έκανε παρέα με τόσους άσχετους ανθρώπους, που δεν μυρίζανε καθόλου λιβάνι.
Και θα κοίταζα το Χριστό ενοχλημένος και με ζήλεια, απ’ το μπαλκόνι, να συνεχίζει να βαδίζει με την αγνή αλητοπαρέα Του.
Και εντύπωση θα μου ‘κανε πολύ ότι τα μάτια όλων γύρω Του έλαμπαν. Κι ότι οι ναρκωμένοι και χαπακωμένοι ξαστερώσαν στα μυαλά τους, και έβγαζαν σπίθες ευτυχίας και γαλήνης απ’ τα μάτια τους, και κάποιοι ήταν κιόλας δακρυσμένοι.
Δίπλα σ’ Αυτόν.
Που δεν έκρινε κανέναν, δεν μάλλωνε, δεν απειλούσε, δεν τιμωρούσε, δεν απαιτούσε, δεν έπνιγε.
Μόνο έδινε οξυγόνο και χαρά, κι αγάπη. Αγάπη και αποδοχή. Αγάπη και αλήθεια.
Και απέραντη ειλικρίνεια. Χωρίς να ζητά λεφτά. Χωρίς να ζητά οπαδούς, να γραφτούν,
να γίνουν μέλη μιας παράταξης, μιας οργάνωσης, μιας κλίκας ή ενός συστήματος.
Όλα χύμα με το Χριστό.
Περπάτημα στο δρόμο κι όπου βγει, στάση σ’ ένα πάρκο, κουβέντα όπως προκύψει,
όλα αυθόρμητα, φυσικά, πηγαία, απρογραμμάτιστα.

Ένα χάος γαλήνιο. Μια ακαταστασία αρμονική. Μια ασυνταξία σκέτη ποίηση.
Ένας Θεός όλος γλύκα. Κι εγώ να ματώνω στα κουτάκια μου.
Να λιώνω στη χρυσή μου φυλακή. Να πνίγομαι στις αναθυμιάσεις του λιβανωτού μου.
Να χάνω τη φρεσκάδα του Χριστού μου.
Πώς γίναμε έτσι…

Σάββατο 26 Αυγούστου 2017

Αν ήταν Έλληνες;

Αν Ελληνικός σύλλογος έβγαζε αντίστοιχες φωτογραφίες παιδιών με Ελληνικές σημαίες ή παιδιών εκπαιδευόμενων με όπλα τι θα συνέβαινε;
Σύσσωμο το φασιστοειδές, αυτοαποκαλούμενο "δημοκρατικό" τόξο, οι παρατρεχάμενοι σφωγκοκολάριο δημοσιοκάφροι των Μέσων Μαζικής Προπαγάνδας θα είχαν στήσει συζητήσεις, καταγγελίες, διαδηλώσεις ενάντια στον φασιστικό σύλλογο που τόλμησε να εκπαιδεύει τα Ελληνόπουλο στην αγάπη για την πατρίδα και τον τρόπο υπεράσπισής της.
Σήμερα όλα αυτά τα καθάρματα σιωπούν για να μην δηλώσουν ότι χαίρονται για τα Πακιστανά που εκπροσωπώντας το Ισλάμ μετατρέπονται σε κράτος εν κράτει μέσα στην Αθήνα.
Η Ισλαμοποίηση της χώρας προχωρά με ραγδαίους ρυθμούς και εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Περισσότερα και χειρότερα.

Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

SOS _ Στόχος τα παιδιά μας

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι όταν έχουν στόχο τα παιδιά μας.
Η πουστοποίηση είναι στην κορυφή της ατζέντας της Νέας Τάξης Πραγμάτων (παγκοσμιοποίησης).
Ήρθε η ώρα να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας για να προστατέψουμε τα παιδιά μας και το ομαλό μέλλον της κοινωνίας μας.
Να αποτρέψουμε με κάθε τρόπο την δυνατότητα επέμβασή τους στον ψυχισμό των παιδιών μας.
Περισσότερα

Σάββατο 5 Αυγούστου 2017

Όταν οι καπιταλιστές διαβάζουν Μαρξ ...

“Εδώ και λίγο καιρό, οι ραφτεργάτες του Λονδίνου ίδρυσαν μια γενική ομοσπονδία για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους εναντίον των εργοδοτών, που στην πλειοψηφία τους είναι μεγαλοκαπιταλιστές. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο ν’ ανέβουν οι μισθοί στα επίπεδα των διαρκώς αυξανόμενων τιμών των μέσων επιβίωσης αλλά να μπει ένα τέλος στην υπερβολικά σκληρή μεταχείριση των εργατών σ’ αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας. 
Οι εργοδότες κοίταξαν πως θα ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, φέρνοντας εργάτες από το Βέλγιο, τη Γαλλία και την Ελβετία. Πάνω σ’ αυτό το θέμα, το Κεντρικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών δημοσίευσε στις βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες μια προειδοποίηση, η οποία είχε πλήρη επιτυχία. Η μανούβρα των εργοδοτών του Λονδίνου απέτυχε. Αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και ν’ ανταποκριθούν στα δίκαια αιτήματα των εργατών.
Έχοντας ηττηθεί στην Αγγλία, οι εργοδότες προσπαθούν τώρα να πάρουν αντίμετρα, ξεκινώντας από την Σκωτία.
Σαν αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στο Λονδίνο, αναγκάστηκαν αρχικά και στο Εδιμβούργο να συμφωνήσουν σε μια αύξηση μισθών 15%. Την ίδια στιγμή όμως έστειλαν μυστικά στην Γερμανία ανθρώπους για να στρατολογήσουν εργάτες, ειδικά από τις περιοχές του Ανόβερου και του Μεκλεμβούργου, και να τους φέρουν στο Εδιμβούργο. Η πρώτη ομάδα έχει ήδη μεταφερθεί. Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής εργατών είναι ο ίδιος με την εισαγωγή Ινδών κούληδων στην Τζαμάικα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας.
Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, μέσω της εισαγωγής Γερμανών εργατών, να εξουδετερώσουν τις παραχωρήσεις που ήδη έχουν κάνει, αυτό θα έχει αναπόφευκτα τον αντίκτυπό του και στην Αγγλία. Κι αυτοί που θα υποφέρουν περισσότερο θα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, που στην Μεγάλη Βρετανία είναι περισσότεροι από τους εργάτες των άλλων εθνών της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Αυτοί οι ίδιοι οι νεο-εισαγόμενοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι σε μια ξένη χώρα, θα βυθιστούν σύντομα στο επίπεδο του παρία.
Είναι ζήτημα τιμής για τους Γερμανούς εργάτες να αποδείξουν στους εργάτες των υπόλοιπων χωρών ότι και αυτοί, όπως οι αδελφοί τους στην Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία, γνωρίζουν πως να υπερασπιστούν τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν μισθοφόροι του κεφαλαίου στον αγώνα του ενάντια στην εργατική τάξη..
Για λογαριασμό του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Εργατών
Καρλ Μαρξ,
Λονδίνο, 4 Μαΐου 1866 “
Τι έχουν να μας πούν οι "αντι"ρατσιστές για τα όσα λέει ο Καρλ Μαρξ;
ΣΧΟΛΙΟ
Οι σύγχρονες ορντινάντζες – καμαριέρες των καπιταλιστών, οι αυαποκαλούμενοι προοδευτικοί – αριστεροί – αναρχικοί, είναι τα πιστά σκυλιά του συστήματος εφαρμόζοντας κατά γράμμα τα αντίθετα από αυτά που έλεγε ο Μάρξ.
Ποιοι πάντα ήταν οι ποιο επικίνδυνοι; Φυσικά οι γενίτσαροι!

Επιστήμη ή "επιστημονική" παράνοια;

Από ομιλία στο ραδιόφωνο της εκκλησίας (Γιάννης Σιτές)
   Ζούμε στην εποχή που έχουμε φέρει τα πάνω κάτω. Στην εποχή που το παράλογο λέγεται λογικό και το λογικό παράλογο, στην εποχή που ο τρελός λέει τον γνωστικό τρελό. Στην εποχή που ξαναγράφεται η ιστορία συμβατή με συμφέροντα, ιδεολογίες και προδοσίες.
   Μέσα σε όλα αυτά βιώνουμε και την επιστημοσύνη ως παράνοια. Μα είναι δυνατόν; Αρμόζει σε έναν καθώς πρέπει επιστήμονα να μιλάει για Θεό ή να πιστεύει σε Θεό; Αυτό αφορά αγράμματες γιαγιάδες του περασμένου αιώνα, μας λένε συχνά αρκετοί αυτοαποκαλούμενοι επιστήμονες του καιρού μας.
   Όλοι αυτοί νομίζουν ότι ένα πτυχίο τους κάνει και επιστήμονες.
   Τι αλαζονεία, τι έπαρση; Εδώ αξίζει να θυμηθούμε ένα παλιό τραγούδι του Κώστα Χατζή (Όταν κοιτάς από  ψηλά …)
-- Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα … μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι, το μεγαλύτερο ανάκτορο μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι.
-- Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε, από ψηλά αν τους κοιτάξεις θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι που στη στιγμή θα τους ξεχάσεις.
   Το μεγαλείο του μικρο - μεγαλισμού από νεαρούς και όχι μόνο αυτοαποκαλούμενους επιστήμονες.
   Εμείς εδώ το μόνο που μπορούμε είναι να θέτουμε λογικά ερωτήματα, αναμένοντας απαντήσεις.

   Όταν κάποιος επισκεφτεί την Ακρόπολη και με θαυμασμό θα αντικρύσει αυτό το μέγα επίτευγμα των αρχαίων Ελλήνων, το πρώτο που θα σκεφτεί είναι.
   Μα τι μυαλά ήταν αυτοί που την σχεδίασαν, τι τεχνίτες ήταν αυτοί που σκάλισαν το μάρμαρο, τι ρωμαλέοι ήταν αυτοί που μετέφεραν τα υλικά.
   Ο θαυμασμός μάλιστα του έργου παίρνει και ιδεολογικές διαστάσεις από μικρόνοες ανθρώπους.
   Οι αστοί θα επικεντρώσουν τον θαυμασμό τους στους αρχιτέκτονες, οι σοσιαλίζοντες θα θαυμάζουν τους εργάτες που μετέφεραν την πέτρα. Οι μεν θα αποδίδουν το έργο στους αρχιτέκτονες, οι δε στους εργάτες, δούλους κλπ.
   Η ακρόπολη όμως υπάρχει χάριν σε όλους. Αυτό το βλέπουν και το αξιολογούν οι ισορροπημένοι άνθρωποι.
   Δεν θα βρεθεί όμως κανένας που να ισχυριστεί, ότι η ακρόπολη δημιουργήθηκε μετά από ιστορία αιώνων και με τυχαία συνάντηση ατόμων και μορίων. Αν κάποιος ισχυριστεί κάτι τέτοιο, είναι προφανές ότι όλοι θα του χρεώσουν ψυχοπάθεια.
   Οποιοδήποτε άλλο τεχνολογικό επίτευγμα αντικρύσουμε, ένα αεροπλάνο, ένα αυτοκίνητο, ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή, μια γέφυρα, πάντα πίσω από όλα αυτά αναζητούμε τον κατασκευαστή.
   Ενώ λοιπόν ο άνθρωπος αναζητεί πάντα δημιουργό και κατασκευαστή πίσω από κάθε τεχνολογική δημιουργία και επίτευγμα δεν αναζητεί δημιουργό για τον εαυτό του.
   Ισχυρίζεται ότι ατάκτως ερριμμένα άτομα και μόρια στο σύμπαν, τυχαία ενώθηκαν και δημιούργησαν το σύμπαν και τον άνθρωπο. Μετά την τυχαία δημιουργία του ανθρώπου, όλα πλέον κατασκευάστηκαν μόνο από αυτόν.
   Το άκρων άωτον της αλαζονείας! 
   «Οικ ελάτρευσαν την κτίση οι Θεόφρονες παρά τον κτίσαντα», λέει η εκκλησία για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να βγάλει τον άνθρωπο από την παράνοια.

   Θέλουν να αγνοούν οι εν λόγω “επιστήμονες” ότι η ισορροπία στο σύμπαν και το πλανητικό σύστημα εξαρτάται από σημαντικές και ακριβείς λεπτομέρειες.
   Τι θα συνέβαινε αν η ταχύτητα περιστροφής της γης γύρω από τον ήλιο γινόταν για ένα δευτερόλεπτο ελάχιστα μικρότερη. Η γη θα έπεφτε πάνω στον ήλιο, που σημαίνει ζωή = μηδέν.
      Τι θα συνέβαινε αν η ταχύτητα περιστροφής της γης γύρω από τον ήλιο γινόταν για ένα δευτερόλεπτο ελάχιστα μεγαλύτερη. Η γη θα απομακρυνόταν από τον ήλιο, ακαριαία θα εψύχετο, που σημαίνει ζωή = μηδέν.
   Ποια είναι η δύναμη που κρατά αυτή την απίστευτη ισορροπία στο σύμπαν;
   Γνωρίζουμε ότι το νερό έχει μια ιδιαίτερη συμπεριφορά στους 4 βαθμούς Κελσίου. Έχει την μεγαλύτερη πυκνότητα σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη χημική ένωση υπάρχει στο σύμπαν.
   Αυτή η ιδιαιτερότητα του νερού, καθιστά δυνατή την ζωή στον πλανήτη γη. Οι επιστήμονες στην αδυναμία τους να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο, το ονόμασαν ανωμαλία διαστολής του νερού.
   Ήρθε η ώρα να απευθύνουμε ερωτήματα σε επιστήμονες που νιώθουν απόγονοι του πίθηκου. Προ αυτών όμως θα τους θέσουμε μια άποψη του Πασκάλ, που ελπίζω να μην τον αμφισβητούν ως επιστήμονα, Φυσικό και όχι μόνο.
    «Στην Πίστη υπάρχει αρκετό φως γι’ αυτούς που θέλουν να πιστέψουν και αρκετές σκιές για να τυφλώσουν αυτούς που δεν θέλουν».
    Μια σειρά διαπρεπείς επιστήμονες από τον χώρο των θετικών επιστημών δηλώνουν την παρουσία τους και στον χώρο της Θεολογίας. Ποιοι μπορούν να τους αμφισβητήσουν;
   Από τον χώρο των φυσικών επιστημών.
Νικόλαος Χατζηνικολάου: Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
Αστέριος Χατζηνικολάου: Αρχιμανδρίτης – Αθήνα
«Αρχή και τέλος του κόσμου , Κοσμολογία και Αγία Γραφή» εκπληκτικό βιβλίο με επιστημονικότατες απαντήσεις, βασισμένες σε πειραματικά δεδομένα.
Χατζηγιάγκου Επιφάνειος: Αρχιμανδρίτης - Φλώρινα
Κοστώφ Ιωάννης: Αρχιμανδρίτης – Αθήνα
Αναγνωστόπουλος Γεώργιος: Καθηγητής Πολυτεχνείου- Ξάνθη ιερέας.
   Είναι μερικοί από τους φυσικούς που την έρευνά τους επέκτειναν και εκτός της φυσικής με σημαντικό όμως εφόδιο την επαφή τους με τις φυσικές επιστήμες.

   *   Ο θεολόγος Ηλίας Βουλγαράκης έχει γράψει μία καταπληκτική τριλογία ερμηνείας του δημιουργού με τον τίτλο «Χριστουγεννιάτικο αντιπαραμύθι».
   Η Τρίτη παραλλαγή με τίτλο «Ο αρχιμηχανικός κι ο χειριστής», είναι μια απάντηση σε συμβολικό επίπεδο για την οντολογία του ανθρώπου και την σχέση του με τον Δημιουργό και απολύτως επίκαιρη με την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών.
   Αποκαλύπτεται εδώ η αλαζονεία αυτάρκειας του ανθρώπου που οδήγησε τον Χριστό στον Σταυρό.
Παραλλαγή τρίτη: Ο αρχιμηχανικός κι ο χειριστής
Πρόσφατα η ελληνική Ανώνυμη Βιομηχανική Εταιρία «ΚΟΣΜΟΣ» αγόρασε από την ιαπωνική Φίρμα «SORA» μια ηλεκτρονική μηχανή «τελευταίου τύπου και υψηλής τεχνολογίας». Ιάπωνες μηχανικοί την συναρμολόγησαν και την έθεσαν σε δοκιμαστική λειτουργία. Παράλληλα εκπαίδευσαν τον Έλληνα χειριστή της.
Τα εγκαίνια της λειτουργίας της μηχανής θα άρχιζαν σε λίγο με επισημότητα. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρίας παρίστατο σε απαρτία.
- Πρέπει να είμαστε πολύ περήφανοι, είπε με καμάρι ο Διευθύνων Σύμβουλος στα άλλα μέλη, για το νέο απόκτημα της Εταιρίας μας.
- Είναι το πιο τέλειο και το πιο ακριβό απ’ όλα τα άλλα μηχανήματα του εργοστασίου μας, βιάστηκε να συμπληρώσει ο Γενικός Διευθυντής. Η φίρμα «Ουρανός», αυτή, κύριοι μου, είναι η σημασία του γιαπωνέζικου ονόματος «SORA», μας έδωσε ό,τι καλύτερο είχε...
Ο Διευθύνων Σύμβουλος, χωρίς να δώσει σημασία, σηκώθηκε για να προϋπαντήσει τον ιερέα που ερχόταν, κόβοντας έτσι τη διάθεση του Γενικού να συνεχίσει.
Η πρόσκληση του ιερέα ήταν απαίτηση του Συμβούλου. Ήταν άραγε το υψηλό κόστος της μηχανής που τον παρακίνησε να ζητήσει τη θεία βοήθεια; Κανείς δεν ξέρει. Ωστόσο εκείνο που έγινε γνωστό είναι ότι ο Σύμβουλος ζήτησε με επιμονή, και με την πρόφαση να δοθεί περισσότερος εορταστικός τόνος, να αρχίσει η τελετή με αγιασμό.
Σαν τέλειωσε ο ιερέας το καθήκον του, άρχισαν οι συνηθισμένοι λόγοι. Απ’ όλες τις πλευρές τονίστηκε η σημασία της μηχανής και οι μεγάλες ελπίδες που εναποθέτουν σ’ αυτή. Παρουσίασαν ύστερα στο κοινό τον Έλληνα χειριστή της μηχανής μηχανικό Αδάμ Κοσμόπουλο, πλέκοντάς του, μάλιστα, το εγκώμιο για την τεχνική του κατάρτιση. Την ώρα εκείνη ο προϊστάμενος από τους Ιάπωνες μηχανικούς παρέδωσε με επισημότητα στον Έλληνα χειριστή ένα χρυσόδετο βιβλίο με τις οδηγίες χρήσεως της μηχανής. Στο σύντομο λογύδριό του επέστησε την προσοχή του μηχανικού Κοσμόπουλου στην υποχρέωση που είχε να τηρεί με σχολαστικότητα τις οδηγίες του βιβλίου. Τέλος ο Πρόεδρος του Δ.Σ., με την υπόδειξη του χειριστή, έβαλε σε κίνηση τη μηχανή. Άνοιξαν σαμπάνιες και ακολούθησε πλούσιος μπουφές.
Τον πρώτο καιρό το μηχάνημα λειτουργούσε άψογα. Ωστόσο ο απόλυτος αυτοματισμός του γέμιζε το χειριστή του ανία. Η αναδουλειά έκανε να ξυπνήσει μέσα του το ελληνικό δαιμόνιο, που τον παρακινούσε να βρει νέο τρόπο για να κάνει το μηχάνημα περισσότερο αποδοτικό.
Φαντάστηκε μάλιστα, ότι η μοναδική απαγόρευση που περιείχε το βιβλίο οδηγιών, ήταν λίγο-πολύ επίτηδες βαλμένη από τους Ιάπωνες για να παραμένουν οι μηχανές αυτές που πουλάνε στους ξένους, σε χαμηλότερη απόδοση, ώστε να μη μπορούν να τους ανταγωνίζονται.
Τί λόγο θα είχε, άλλωστε, σκέφτηκε ο μηχανικός Κοσμόπουλος, να του επιστήσει ο Ιάπωνας τόσο επίσημα την προσοχή στο να τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια τις Οδηγίες, αντί να του παραδώσει απλά και ιδιαίτερα το βιβλίο; Πώς δεν το είχε σκεφτεί από την αρχή! Οπωσδήποτε η συμπεριφορά αυτή έκρυβε κάτι το ύποπτο!
Έτσι το μοιραίο λάθος έγινε.
Η μηχανή βέβαια δεν έπαψε να λειτουργεί. Αλλά όχι πια όπως πρώτα. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί ότι η ευθύνη της δυσλειτουργίας της ρίχτηκε από το χειριστή στους Ιάπωνες.
- Αυτοί φταίνε για το λάθος.
- Ένας λόγος παραπάνω να έρθουν να τη διορθώσουν, είπε τότε ο Γενικός.
- Κι εγώ γιατί είμαι εδώ; απάντησε με αυτοπεποίθηση ο χειριστής. Για μένα προσωπικά είναι θέμα φιλότιμου.
Και το ελληνικό δαιμόνιο έκαμε πάλι το θαύμα του. Ο Γενικός πείστηκε να μη γράψει στην Ιαπωνία.
Ωστόσο οι μέρες περνούσαν και η μηχανή αντί να διορθώνεται πήγαινε χειρότερα. Σε νέα παρατήρηση του Γενικού ο Κοσμόπουλος απάντησε ότι η επιδιόρθωση της μηχανής είναι θέμα ημερών.
Ο τόνος όμως της φωνής του είχε χάσει την προηγούμενη πειστικότητα. Ο λόγος αυτός οδήγησε το Γενικό να γράψει στην Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες με τη σειρά τους ειδοποίησαν την Αντιπροσωπεία τους στην Ελλάδα.
Σαν εμφανίστηκαν οι εδώ μηχανικοί στο εργοστάσιο, ο χειριστής μας ένιωσε πολύ θιγμένος και τους έδιωξε. Ωστόσο μετά την αναφορά που πήρε η ιαπωνική φίρμα από την Αντιπροσωπεία έδωσε εντολή να πάνε πάλι στο εργοστάσιο. Τους δηλώθηκε μάλιστα ότι το θέμα της συγκεκριμένης μηχανής την ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Στη νέα απόπειρά τους οι μηχανικοί πέτυχαν να επιθεωρήσουν τη μηχανή, παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες του χειριστή. Ωστόσο το κακό είχε τόσο προχωρήσει ώστε ξεπερνούσε τις δυνατότητες των μηχανικών της Αντιπροσωπείας.
Στο μεταξύ το θέμα μηχανή απασχολούσε έντονα τη Φίρμα «SORA». Ήταν η πιο μελετημένη και η πιο τέλεια δημιουργία της. Η κατάσταση που διαμορφώθηκε δεν έπρεπε να παραταθεί.
Έτσι, σαν πήραν από την Αντιπροσωπεία τους την πληροφορία ότι απέτυχαν να διορθώσουν τη μηχανή, αποφάσισαν να στείλουν στην Ελλάδα τον αρχιμηχανικό της Φίρμας, ο οποίος, κατά σύμπτωση, ήταν ο ίδιος που σχεδίασε τη μηχανή.
Ο Κοσμόπουλος σαν το πληροφορήθηκε χολώθηκε φοβερά. Ένιωθε τον εαυτό του να θίγεται αφάνταστα από την πρωτοβουλία αυτή. Σ’ αυτό συντέλεσε και το γεγονός ότι, κατά παράδοξο τρόπο, είχε αρχίσει πια να θεωρεί τη μηχανή σαν κάτι απόλυτα δικό του.
Είχε μάλιστα στο μεταξύ αναπτύξει και τη θεωρία ότι το πάθημά της δεν ήταν λάθος, άλλα αποτελούσε το σωστό τρόπο λειτουργίας της. Και απαιτούσε να αναπροσαρμοσθεί ολόκληρη η παραγωγή του εργοστασίου με βάση το νέο τρόπο λειτουργίας της μηχανής.
Έτσι έκανε το παν για να απομακρύνει τον αρχιμηχανικό. Μέσα στην απόγνωσή του, μάλιστα, αποπειράθηκε με πονηριές ή υποσχέσεις να τον πάρει με το μέρος του και να τον κάνει να παρατήσει την αποστολή του.
Τελικά, όμως ο αρχιμηχανικός δεν πρόδωσε την αποστολή του. Η αγάπη του για το δημιούργημά του και ο πόνος του να βλέπει την υπέροχη αυτή μηχανή να λειτουργεί διαφορετικά από τον προορισμό της και τις δομικές της προδιαγραφές ήταν τόσο ισχυρός, που κανένα εμπόδιο δε στάθηκε ικανό να τον αναχαιτίσει. Έτσι διόρθωσε τη βλάβη κι επανέφερε τη μηχανή στο σωστό ρυθμό λειτουργίας της.
Το αστυνομικό δελτίο των πρωινών εφημερίδων της επόμενης ημέρας έγραφε με μεγάλα γράμματα για την ανεξήγητη δολοφονία του αρχιμηχανικού της Φίρμας «SORA» και την αυτοκτονία του μηχανικού Κοσμόπουλου της ABE «ΚΟΣΜΟΣ».
Αν υπήρχε συσχετισμός στα δύο αυτά συμβάντα δε στάθηκε δυνατό, σύμφωνα με το δελτίο, να εξακριβωθεί ακόμη.
Η δήλωση πάντως του αυτόχειρα, στο σημείωμα που άφησε, ότι «πεθαίνω γιατί εθίγει η αξιοπρέπειά μου», αποτελεί επί του παρόντος το μόνο στοιχείο για τη διαλεύκανση της υποθέσεως.
Αγαπητοί ακροατές βάλτε νοητά στη θέση της μηχανής τον άνθρωπο, στη θέση του αρχιμηχανικού τον Χριστό και στη θέση των «επιστημόνων» τον μηχανικό Κοσμόπουλο και θα σας δοθεί απάντηση, γι’ αυτό που ζούμε σήμερα.