Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Τα κορόιδα θα πληρώσουν πάλι φόρους

  185 εκατομμύρια ευρώ κοστίζει μόνο η σίτιση (σε ένα χρόνο) στις μέχρι τώρα 92 δομές.
  Εκεί πάνε οι φόροι μας και εμείς θα λιποθυμάμε από την πείνα.
  Χιλιάδες Έλληνες άστεγοι και πεινασμένοι. Ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε ένας τόσο ηλίθιος λαός που να πληρώνει και να ταΐζει τους δυνάστες του και ο ίδιος να πεινάει.
  Μας έπεισαν ότι κινδυνεύουμε από τον κοροϊδοϊό και θα  μας σκοτώσουν με τα μέτρα γι' αυτόν. 
  Απότοκος του εγκλεισμού των ηλιθίων είναι η τεράστια εισβολή και εγκατάσταση των "νέων Ελλήνων - ισλαμιστών".
  Τα έμμισθα καθάρματα των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης συνεχίζουν την τρομο - κοροϊδοϊό - λαγνεία. Γι' αυτό ακριβώς πληρώνονται.

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2020

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2020

Το κράτος παράσιτο … με λίγα λόγια


  Δείτε μια άδεια χρήσης νερού, από μια προϋπάρχουσα γεώτρηση (Θα την πάρετε μετά από τουλάχιστον ένα χρόνο).
  Προκειμένου να βγει άδεια πρέπει να επικαλεστούν 37 νόμους όπου ο ένας «διορθώνει» ή «τροποποιεί» άλλον.
  Μετά το (έχοντας υπόψη) σε κάθε απόφαση του Ελληνικού κράτους γίνεται η επίκληση δεκάδων νόμων που ήδη έχουν καταργηθεί ή τροποποιηθεί, για να καταλήξουν σε αυτόν που ισχύει σήμερα.
  Οι συνήθεις φράσεις είναι: «Ο Νόμος … του 1985, όπως τροποποιήθηκε με τον Ν… του 1995 και όπως αυτός βελτιώθηκε από τον Ν…του 2012 και ισχύει σήμερα».
  Πέρασαν πάνω από 40 χρόνια από τότε που ο Απόστολος Κακλαμάνης (πρόεδρος της βουλής τότε), κατήγγειλε τις «ντροπολογίες» της νύχτας υποσχόμενος να δώσει μάχη εναντίον της γραφειοκρατίας και της μάστιγας του Ελληνικού κράτους, της πολυνομίας.
  Δυστυχώς ο καρκίνος είχε μεταστάσεις σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Ο υπουργός Μανιάτης (ΠΑΣΟΚ) είχε πει στην βουλή ότι μια μέση βιοτεχνία για να στηθεί στην Ελλάδα απαιτεί εκατοντάδες έγγραφα και 9 μήνες, ενώ το ίδιο για να γίνει στην Βουλγαρία γίνεται σε ένα μήνα.
  Έτσι συντηρείται ο παρασιτικός «στρατός» των περιττών δημοσίων υπαλλήλων, ως σύγχρονος στρατός κατοχής και βάση της επιβίωσης των κομμάτων που κατέστρεψαν την χώρα. Την χρεοκόπησαν και την μετέτρεψαν στην μεγαλύτερη νέο - ισλαμική χώρα της Μεσογείου. Οι δικηγόροι ως βασικός πυρήνας της Ελληνικής βουλής φροντίζουν ώστε κανένας Έλληνας να μην μπορεί, να βρει ποτέ, κανέναν νόμο που να του λύνει ένα πρόβλημα.
  Έτσι ο σύγχρονος νταβατζής δικηγόρος φροντίζει για εμάς με το αζημίωτο.
  Μόνο με μια μαζική καταστροφή και εξαφάνιση όλων των νόμων και υπουργείων και αρχής από το μηδέν μπορεί να επιβιώσει η χώρα μακριά από τα παράσιτα που της τρώνε της σάρκες.
  Τα μέτρα για τον «κοροϊδοϊό», ήρθαν να συμπληρώσουν την ολική καταστροφή της χώρας. Δείτε την περίπτωση της Ρόδου, όπου 40 χιλ. οικογένειες βρίσκονται σε κατάσταση πείνας. Αυτό ισχύει σε όλη την Ελλάδα. Οι μόνοι που ζουν καλά είναι ο νέος στρατός των προδοτών, οι ισλαμιστές επιδοτούμενοι προκλητικά.
  Ο Ελληνικός λαός ακόμα κοιμάται! Το ξύπνημα του θα είναι τρομερό, γιατί θα έρθει μετά από μαζική πείνα!

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020

Η ζωοποίηση του ανθρώπου

 Ο νέος "άνθρωπος" της Νέας Τάξης Πραγμάτων θα είναι:
- Χωρίς πρόσωπο _ Πρόσωπο κρυμμένο πίσω από μια μάσκα (είναι και πρόβα για την μπούργκα).
- Χωρίς χέρια _ χαιρετάνε με τον αγκώνα πλέον.
 Αυτοί που πιστεύουν στην προέλευσή τους από τον πίθηκο, οδηγούν την ανθρωπότητα στην πλήρη πιθηκοποίηση του ανθρώπου.
 * Γνωρίζουν ότι η διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα είναι το χέρι (και κάνουν αγώνα να το καταργήσουν).

Σάββατο 20 Ιουνίου 2020

Ο σύζυγος του συμβούλου του Μητσοτάκη

Πατέλης είναι ο οικονομικός σύμβουλος του Μητσοτάκη.
Δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός έχει γνωρίσει τον σύζυγό του.
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την θέση που κατέχει δίπλα στον πρωθυπουργό.
Το πρόβλημα είναι η διαφήμιση του "συζύγου"!
Που αποσκοπεί;;;
Όταν ένας της "ομάδας" φτάνει τόσο "ψηλά" προς τι οι "παρελάσεις υπερηφάνειας" και επανάστασης ενάντια στην καταπίεση των ομοφυλόφιλων; 

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020

Για να μην μας φάνε τα ποντίκια ....


Τα ζώα της πόλης (Θεόδωρος Λιάκος)
Από καιρό θέλω να γράψω κάτι σχετικά με τα ζώα της πόλης και την επίδραση τους στην ευζωία μας. Η μεταπτυχιακή μου θέση, άλλωστε, ήταν στο αστικό οικοσύστημα της Θεσσαλονίκης.
Πολλοί από μας θεωρούν πως δεν πρέπει να βλάπτουμε τα ζωάκια, πως «ψυχή έχουν κι αυτά» κλπ. Άλλοι λένε πως είναι βρωμιά και πρόβλημα για τη δημόσια υγεία. Σε γενικές γραμμές η επιχειρηματολογία υπέρ, στηρίζεται σε ηθικά και ψυχολογικά επιχειρήματα. Όλοι πιστεύουμε γενικότερα πως τα ζώα της πόλης υπάρχουν χάρη στην φροντίδα, την προστασία ή απλά την ανοχή μας και πως γενικά δεν «προσφέρουν» κάτι λειτουργικό, και όλοι έχουν ως πρότυπο τις μεγάλες ευρωπαικές πρωτεύουσες…
Χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής και από εντελώς ωφελιμιστική και ανθρωποκεντρική σκοπιά θα πω, πως η στοιχειώδης ευζωία μας, στις ελληνικές πόλεις, είναι εφικτή χάρη στα γατιά τους σκατζόχοιρους, τις κουκουβάγιες, τα εντομοφάγα πουλιά, τη λειτουργία με λίγα λόγια του αστικού οικοσυστήματος.
Σκεφτείτε το εξής: Ένα θηλυκό ποντίκι γεννάει κάθε 2 μήνες, μετά από κύηση 20 ημερών, γύρω στα 8 - 10 μικρά εκ των οποίων, συνήθως, τουλάχιστον τα μισά είναι θηλυκά. Τα μικρά φθάνουν σε αναπαραγωγική ηλικία μέσα σε 2 μήνες, ενώ κατά μέσο όρο ζουν 2,5 χρόνια.
Σε θερμά κλίματα και πόλεις με άφθονες πηγές τροφής (ταβέρνες, φαστ φουντάδικα, ζαχαροπλαστεία, φούρνους κλπ) άναρχη οικιστική δομή (δημιουργεί κατάλληλες θέσεις για φώλιασμα) και υψηλή πυκνότητα κατοίκων – άρα και απορριμμάτων, όπως καλή ώρα είναι οι πόλεις μας, ο ρυθμός γεννήσεων γίνεται μηνιαίος. Αν θέλετε κάντε τους υπολογισμούς και αναρωτηθείτε πως δεν μας έχουν φάει ακόμα.
Απτην άλλη, όσοι ζήσατε ένα εύλογο χρονικό διάστημα σε Λονδίνα, Παρίσια, Βερολίνα κλπ δεν μπορεί να μην προσέξατε το έντονο πρόβλημα που έχουν αυτά τα μέρη με τα ποντίκια. Στο Εδιμβούργο θυμάμαι να ακούω το τρεχαλητό των αρουραίων μεταξύ της γυψοσανίδας και του ταβανιού του σπιτιού που έμενα, ενώ στο Βερολίνο περιμένοντας το μετρό αναρίθμητα μικρά ποντικάκια εμφανίζονταν πάνω στις σιδηροτροχιές ψάχνοντας για κάνα πεταμένο σνακ.
Οι πόλεις αυτές έχουν πολύ ψυχρότερο κλίμα απτις δικές μας (άρα ο ρυθμός γεννήσεων των ποντικών είναι χαμηλότερος) είναι πιο καθαρές στους εξωτερικούς χώρους από τις δικές μας και με αναλογικά λιγότερα φαγάδικα. Το πιο βασικό, οι Δήμοι ξοδεύουν εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε συστηματικές μυοκτονίες, χώρια αυτές που κάνουν οι πολίτες μόνοι τους.
Κι όμως έχουν τεράστιο πρόβλημα με τα τρωκτικά ενώ σε εμάς που τίποτα δεν γίνεται κεντρικά καθολικά και συστηματικά (ευτυχώς) και κανονικά θα έπρεπε τα ποντίκια να περπατάνε πάνω στα κεφάλια μας δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.
Γιατί;
Γιατί έχουμε αδέσποτες γάτες κυρίως και σκαντζόχοιρους, κουκουβάγιες, γερακίνες, λαφιάτες σε περιοχές πιο στην περιφέρεια της πόλης.
Να πω πως οι γάτες κυνηγάνε ποντίκια όχι απαραίτητα επειδή πεινάνε αλλά επειδή έτσι είναι «φτιαγμένες». Στο στρατόπεδο που υπηρετούσα, η γάτα του μάγειρα – που έτρωγε καλύτερα από μας- κατά τη διάρκεια μιας 3ωρης σκοπιάς μου, έπιασε 14 ποντίκια. Είχε ανακαλύψει μια τρύπα και όποιο έβγαινε το κοπανούσε.
Τους μεγάλους αρουραίους σίγουρα δεν μπορούν να τους πιάσουν γιατί μάχονται σθεναρά. Όμως τέτοια μεγάλα ποντίκια που συχνά βλέπουμε τη νύχτα στις πόλεις είναι συνήθως γέρικα και στα τελευταία τους, με μειωμένες αισθήσεις και γι αυτό και γίνονται αντιληπτά από μας.
Πέρα όμως από την απευθείας εξόντωση, οι γάτες περιορίζουν τους ποντικούς με την παρουσία τους. Η μυρωδιά τους εμποδίζει τα ποντίκια να βγουν από τις τρύπες τους, όπου πέφτει πείνα, στα ποντίκια υπάρχει έντονο το στοιχείο του κανιβαλισμού, σε συνθήκες πείνας λοιπόν τρώνε τα μικρά τους και αυτοπεριορίζονται.
Στην ύπαιθρο τα τρωκτικά έχουν πάρα πολλούς εχθρούς. Γεράκια, κουκουβάγιες, κουνάβια, νυφίτσες, αλεπούδες, φίδια ακόμα και λύκοι τα περιορίζουν. Όμως, σε έντονα αγροτικές περιοχές συχνά υπάρχει πρόβλημα.
Πριν από χρόνια στον Έβρο είχαν αυξηθεί τόσο πολύ τα τρωκτικά που ανέβαιναν στα καρποφόρα δέντρα και τρώγανε μέχρι και τον φλοιό των δέντρων. Κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά.
Γιατί;
Γιατί από τα φυτοφάρμακα και τις φόλες μειώνονται πολύ οι πληθυσμού των αρπακτικών εχθρών των τρωκτικών. Επίσης το ποντικόφάρμακο που βάζουν μπορεί βραχυπρόθεσμα να έχει κάποιο αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα όμως αυξάνει τα τρωκτικά διότι τα δηλητηριασμένα ποντίκια τρώγονται από τα αρπακτικά που δηλητηριάζονται με τη σειρά τους.
Η διαφορά είναι πως όσο ψηλότερα στην τροφική αλυσίδα βρίσκεσαι τόσο λιγότερο γεννάς ενώ τόσο περισσότερο εξαρτημένα είναι τα παιδιά σου από σένα. Πχ ένα γεράκι γεννάει μια φορά το χρόνο 1-3 μικρά, αν τα ενήλικα δηλητηριασθούν τα μικρά που είναι για μήνες εξαρτημένα από τους γονείς τους πεθαίνουν. Συνεπώς, ένα δηλητηριασμένο δόλωμα για ποντίκια βλάπτει περισσότερο τους εχθρούς των ποντικιών παρά τα ίδια ως σύνολο.
Το ίδιο να ξέρετε συμβαίνει και με τα κουνούπια. Αν νομίζετε πως οι πάντα αργοπορημένοι, αν δεν έχουν σταματήσει, ψεκασμοί της περιφέρειας στα βαλτοτόπια έξω από τη Θεσσαλονίκη είναι που κάνουν τη δουλειά «πλανάσθε πλάνη οικτρά». Φυσικά και βοηθάνε, αν γίνουν, αλλά ο μόνος λόγος που δεν έχουμε νέφη από κουνούπια να προσγειώνονται πάνω μας είναι λόγω των εντομοφάγων πουλιών όπως η σταχτάρα, τα χελιδονάκια, οι μυγοχάφτες κ.α
Στην φωτογραφία είναι μια οικοδομή στην Αθήνα όπου ο αρχιτέκτονας ή ο μηχανικός δημιούργησε επίτηδες φωλιές για τις σταχτάρες (πετροχελίδονα - επειδή κάνουν τη φωλιά τους σε ρωγμές βράχων και πλέον και στο τσιμέντο). Αυτό ήταν μια κοινή σχετικά τεχνική που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα από τους κατασκευαστές σπιτιών και παλατιών για να υπάρχει έλεγχος των εντόμων.
Οι σταχτάρες σημειωτέον συνήθως δεν λερώνουν γύρω από τη φωλιά τους και τα αποκρίματα των μικρών τους τα μαζεύουν και τα πετάνε αλλού.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρες, το κείμενο είναι ήδη πολύ μεγάλο, αλλά πιστεύω πραγματικά πως αν θέλουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας πρέπει να αντιληφθούμε το άμεσο περιβάλλον μας. Δυστυχώς η αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο πολλές φορές είναι εντελώς ανάποδη από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Παραμένουμε δηλαδή, παρόλο τον καταιγισμό πληροφορίας ουσιαστικά αμόρφωτοι και επαναλαμβάνουμε λάθη επί λαθών. 

Τρίτη 16 Ιουνίου 2020

Η παιδαγωγία του Αγίου Αυγουστίνου


Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
(σελίδες ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου)
 Ο ἱερὸς Αὐγουστῖνος εἶνε μιὰ σάλπιγγα τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ  ἦχος της φτάνει στὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Εἶνε ἕνας μεγάλος ποταμός, ποὺ ἀρδεύει τὸ γεώργιον τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἐκκλησία. Εἶνε ἕνας κῆπος μὲ ποικίλα ἔγχρωμα ἄνθη, ποὺ ἀποπνέουν ἄρωμα Ὀρθοδοξίας. Εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ δέκα μεγάλα πνεύματα ποὺ ἀνέδειξε  ἀνθρωπότης.
Ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι· «Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα». Ἔτσι καὶ ἀπὸ λίγες σελίδες τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου μποροῦμε ν᾿ ἀναλογισθοῦμε τὴν τεραστία φυσιογνωμία του.
Θὰ σταθοῦμε σὲ τρία σημεῖα τῆς ζωῆς του.
  - Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος στὰ παιδικά του χρόνια ἦταν πολὺ ζωηρός. Τὸ σχολεῖο τὸ ἀπέφευγε. Γύριζε στοὺς δρόμους. Ἔκανε παιχνίδια μὲ τοὺς συμμαθητάς του. Πηδοῦσε φράχτες, ἀνέβαινε βουνά. Πῆγε κάποτε στὸν κῆπο ἑνὸς γείτονα καὶ ρήμαξε τὴν ἀχλαδιά του
  Ζωηρὸ παιδί. Ἀλλ᾿ εὐτύχησε νὰ ἔχῃ γονεῖς. Διότι πολλὰ παιδιὰ φαίνεται ὅτι ἔχουν γονεῖς μὰ δὲν ἔχουν. Τὸ νὰ γεννήσῃ κανεὶς παιδὶ εἶνε εὔκολο· εἶνε φυσικὸ φαινόμενο καὶ συναντᾶται σὲ ὅλη τὴν φυσιολογικὴ κλίμακα τῶν ζῴων. Ὄχι λοιπὸν τὸ γεννᾶν ἀλλὰ τὸ ἀνατρέφειν, αὐτό εἶνε τὸ δυσκολώτερο.  ἀνατροφὴ εἶνε «τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν».
 μικρὸς Αὐγουστῖνος εἶχε γονεῖς.  πατέρας του  Πατρίκιος, ἂν καὶ εἰδωλολάτρης, ἦταν πολὺ αὐστηρός. Ἦταν χαλινάρι στὴν ζωηρότητα τοῦ παιδιοῦ του, καὶ πολλὲς φορὲς τὸ τιμωροῦσε αὐστηρά. Δὲν ἔμοιαζε μὲ τοὺς σημερινοὺς γονεῖς, ποὺ ἀνέχονται τὰ πάντα κι ἀφήνουν τὰ παιδιὰ ἀσύδοτα.
Πέρασαν τὰ χρόνια κι  πατέρας πέθανε. Στὶς Ἐξομολογήσεις του τὸν μνημονεύει. Σ᾿ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, λέει, διότι μοῦ ἔδωσες αὐστηρὸ πατέρα, ποὺ μὲ συγκρατοῦσε στὴν ἀτίθασο ἡλικία μου.
Αὐστηρὸς  πατέρας, καὶ ὅμως  ἱερὸς Αὐγουστῖνος τὸν εὐγνωμονεῖ. Ἀλλὰ περισσότερο εὐγνωμονεῖ τὴν ἁγία του μητέρα, τὴ Μόνικα, ποὺ ὑπενθυμίζει μεγάλες φυσιογνωμίες τῆς παλαιᾶς διαθήκης.  Μόνικα ἦτο μία ἡρωΐδα ἀφωσιωμένη στὸ παιδί της. Καὶ ὅταν  Αὐγουστῖνος μεγάλωσε καὶ ἐξέκλινε ἀπὸ τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου καὶ περιέπεσε σὲ πλάνες καὶ σὲ συστήματα ξένα πρὸς τὸν χριστιανισμό,  ἁγία Μόνικα ἔκλαιγε. Πῆγε τότε στὸν ἅγιο ἐπίσκοπο Ἀμβρόσιο Μεδιολάνων καὶ τὸν ρωτοῦσε, ἐὰν  Αὐγουστῖνος θὰ σωθῇ. Καὶ  ἐπίσκοπος ἀπήντησε· «Ὕπαγε εἰς εἰρήνην· παιδί, γιὰ τὸ ὁποῖον  μάνα του χύνει τόσα δάκρυα, εἶνε ἀδύνατον νὰ χαθῇ».
  Καὶ πράγματι ἦρθε καὶ γι᾿ αὐτὸν  ὥρα τῆς χάριτος. Μιὰ μέρα, καθὼς βρισκόταν στὸν κῆπο, ἄκουσε μιὰ μυστηριώδη φωνή· Αὐγουστῖνε, «πάρε καὶ διάβασε». Ὑπήκουσε στὴ φωνὴ αὐτή, ὅπως ἄλλοτε  Μέγας Ἀντώνιος, ὑπήκουσε στὴ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἔλεγε «Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς…» (Ματθ. 19,21). Ἀπὸ τὴ φωνὴ ἐκείνη συγκλονίσθηκε. Δίπλα του βρέθηκε  ἁγία Γραφὴ καὶ τὰ μάτια του ἔπεσαν στὸ χωρίο τῆς πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῆς ὅπου  ἀπόστολος Παῦλος λέει· « νύξ προέκοψεν,  δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ῥωμ. 13,12).
Ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη πῆρε τὴν ὁριστικὴ ἀπόφασι νὰ γίνῃ Χριστιανός.
  Καὶ τὸ τρίτο σημεῖο, πολὺ κατάλληλο καὶ ὠφέλιμο στὴ γενεά μας ποὺ ἔστησε εδωλα στὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὸν σκεπτικισμό, εἶνε τὸ ἑξῆς. Διαβάζοντας τὸ Εὐαγγέλιο σκόνταψε  μεγάλη διάνοιά του στὸ σπουδαιότερο δόγμα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τὸ δόγμα τῆς ἁγίας Τριάδος. Ἕνας Θεός, ἀλλὰ τρισυπόστατος, Πατήρ, Υἱὸς καὶ ἅγιον Πνεῦμα – ἁγία Τριάς, ἐλέησον τὸν κόσμον. Σ᾿ αὐτὸ τὸ δόγμα, στὴν «ἐξίσωσι» αὐτή, ὅτι ἕνα εἶνε τρία καὶ τρία εἶνε ἕνα, σκόνταψε ὡσὰν σὲ πρόβλημα ἀλγέβρας. Ἄλυτο καὶ μυστηριῶδες. Διάβαζε, προσπαθοῦσε νὰ τὸ λύσῃ, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε.
Ζαλισμένος ὅπως ἦτο, ἔκανε περίπατο στὴν παραλία τοῦ Ἱππῶνος, στὴν Ἀφρική. Ἐκεῖ στὴν ἀμμουδιὰ βλέπει ἕνα ξανθὸ χαριτωμένο παιδάκι. Εἶχε ἀνοίξει μιὰ λακκούβα στὴν ἄμμο καὶ μὲ ἕνα κουβαδάκι προσπαθοῦσε νὰ μεταφέρῃ νερὸ ἀπὸ τὴ θάλασσα.
―Τί κάνεις ἐκεῖ, παιδί μου; τὸ ἐρωτᾷ.
Κ᾿ ἐκεῖνο, ποὺ δὲν ἦταν παιδὶ ἀλλὰ ἄγγελος ὑπὸ μορφὴν παιδιοῦ, ἀπαντᾷ·
―Βλέπεις αὐτὴ τὴ θάλασσα; Μ᾿ αὐτὸ τὸ κουβαδάκι θὰ τὴν ἀδειάσω.
―Τί λές, παιδάκι μου; Εἶνε δυνατὸν αὐτό;  θάλασσα εἶνε ἀνεξάντλητη.
―Ἂν αὐτὸ εἶνε ἀδύνατον, λέει  ἄγγελος, πῶς ζητᾷς ἐσὺ μὲ τὸ μικρό σου μυαλὸ ν᾿ ἀδειάσῃς τὸν ὠκεανὸ τῆς θεότητος;
Σοφὴ  ἀπάντησις. Ἐὰν χωροῦν μέσα σ᾿ ἕνα ποτήρι οἱ ὠκεανοὶ καὶ οἱ θάλασσες, τότε μπορεῖ νὰ χωρέσῃ στὴν μικρὰ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου τὸ μέγα μυστήριο τῆς ἁγίας Τριάδος.
Τί διδασκόμεθα ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ σημεῖα; 
Ἕνα πρᾶγμα· Μὴν ἀπελπίζεσθε. Μακριά ἀπὸ μᾶς  ἀπελπισία.
  Γονεῖς! Ζωηρὸς ἦταν  μικρὸς Αὐγουστῖνος, καὶ τὰ σημερινὰ παιδιὰ εἶνε πολὺ ζωηρά. Ἂν ὑποφέρετε ἀπὸ παιδιὰ ἀτίθασα, μὴν ἀπογοητεύεσθε.  παιδαγωγικὴ ἱστορία διδάσκει, ὅτι τὰ ζωηρὰ παιδιὰ πολλὲς φορὲς ἀναδεικνύονται μεγάλοι ἄνδρες.  ζωηρότης σὲ πολλὲς περιπτώσεις εἶνε τεκμήριο ζωτικότητος, δεῖγμα ἐνθουσιώδους ἀνθρώπου, ἔνδειξις ὅτι μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ ὑπάρχει ἡφαίστειο· ἔχει ἀνάγκη μόνο ἀπὸ χαλιναγώγησι. Μὴν ἀπελπίζεσθε γιὰ τὰ ζωηρὰ παιδιά. Μεταχειρισθῆτε ὅλα τὰ μέσα τῆς παιδαγωγικῆς· καὶ ἐπιείκεια, καὶ ἔπαινο, καὶ αὐστηρότητα, καὶ πρὸ παντὸς ἀγάπη. Παραπάνω ὅμως ἀπ᾿ ὅλα νὰ γονατίζετε ὅπως  ἁγία Μόνικα ἐμπρὸς στὸ εἰκονοστάσι. Καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι, ὅταν ἐσεῖς δὲν ὑπάρχετε σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωή, τὸ παιδί, ποὺ ἀναθρέψατε ἔτσι, θὰ ἔρθῃ στὸν τάφο σας καὶ θὰ πῇ· Μάνα-πατέρα, σᾶς εὐχαριστῶ!
  Ἀκόμα. Πιστοί! Μὴν ἀπελπίζεσθε γιὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς. Μειονότης εἶνε οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ζοῦν κατὰ Θεόν· οἱ ἄλλοι,  πλειονότης, εἶνε ψυχροὶ σὰν τὸ Βόρειο Πόλο καὶ ἀδιάφοροι, ἄλλοι δὲ βάναυσοι  ἄπιστοι καὶ ἄθεοι. Μὴν ἀπελπίζεσθε γι᾿ αὐτούς. Θὰ ἔρθῃ καὶ γι᾿ αὐτοὺς  ὥρα τῆς χάριτος, ὅπως ἦρθε γιὰ τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο καὶ ὅπως ἦρθε γιὰ τὸ λῃστή, ποὺ εἶπε τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).
Μὴν ἀπελπίζεσθε, γονεῖς, γιὰ τὰ παιδιά. Μὴν ἀπελπίζεσθε, πιστοί, γιὰ τοὺς ἀπίστους. Δὲν θὰ νικήσουν τὰ θηρία· θὰ νικήσῃ τὸ ἐσφαγμένον Ἀρνίον,  Ἰησοῦς  Ναζωραῖος.
  Καὶ σεῖς τέλος, Χριστιανοὶ μελετηταί! Μὴ ἀπελπίζεσθε γιὰ τὴν ἁγία Γραφή.
Πολλὲς φορὲς συνέστησα· Διαβάζετε τὴν ἁγία Γραφή. Μοῦ ἀπαντοῦν· Δὲν τὴν καταλαβαίνουμε. Καὶ εἶνε ἀλήθεια, ὅτι  ἁγία Γραφὴ εἶνε θάλασσα ἀπέραντη. Ἀλλ᾿ ὅπως  θάλασσα στὴν παραλία εἶνε ῥηχὴ καὶ μπορεῖ νὰ παίξῃ ἐκεῖ κ᾿ ἕνα μικρὸ παιδί, ἀλλ᾿ ἔχει καὶ βαθειὰ μέρη ποὺ μόνο Δήλιοι κολυμβηταὶ μποροῦν νὰ κολυμπήσουν, ἔτσι εἶνε καὶ  ἁγία Γραφή. Ὑπάρχουν χωρία ποὺ μπορεῖ νὰ τὰ καταλάβῃ κ᾿ ἕνα μικρὸ παιδί· ἀλλ᾿ ὑπάρχουν καὶ χωρία δύσκολα, ποὺ οὔτε  ἱερὸς Αὐγουστῖνος οὔτε κανεὶς ἄλλος μπορεῖ νὰ τὰ συλλάβῃ. Ἄφησε, λοιπόν, τὰ βαθειὰ χωρία, καὶ ἀσχολήσου μὲ τὰ σχετικῶς εὔκολα.
Ἐπαναλαμβάνω. Γονεῖς, μὴν ἀπελπίζεσθε γιὰ τὰ παιδιά σας. Πιστοί, μὴν ἀπελπίζεσθε γιὰ τοὺς ἀπίστους καὶ τοὺς ἀθέους. Χριστιανοὶ μελετηταί, μὴν ἀπελπίζεσθε ὅταν δυσκολεύεσθε νὰ καταλάβετε τὴν ἁγία Γραφή.
Διαβάζετέ την ὅπως τὴν διάβαζε  ἱερὸς Αὐγουστῖνος. Σᾶς δίδω ἱερὸ κανόνα· διαβάζετε κάθε μέρα τὴν ἁγία Γραφή. Εἶνε καύχημά μας, ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα καυχήματα. Ὅπως ἀπ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες  Θεὸς ἐξέλεξε ὡς μητέρα του τὴν Παρθένο Μαρία, ἔτσι καὶ ἀπ᾿ ὅλες τὶς γλῶσσες τοῦ κόσμου διάλεξε τὴν ἑλληνικὴ γιὰ νὰ γραφῇ τὸ Εὐαγγέλιό του. Αὐτὸ εἶνε προνόμιο τῆς φυλῆς μας. Ἐν τούτοις οἱ Ἕλληνες δὲν ἀνοίγουμε τὴν ἁγία Γραφή
Διαβάζετε τὸ Εὐαγγέλιο ἡμέρα καὶ νύχτα. Δὲν εμεθα Χριστιανοὶ ἂν δὲν τὸ διαβάζουμε. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε τὸ ὡραιότερο βιβλίο τοῦ κόσμου. Εἶνε τὸ σύνταγμά μας. Ἐὰν ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἐφαρμόζαμε ὡς σύνταγμα τὸ Εὐαγγέλιο, σήμερα  Ἑλλὰς θὰ ἦταν διεθνὴς παράδεισος, ὑπόδειγμα λαοῦ.
Αὐτὰ τὰ λίγα εἶχα νὰ πῶ σήμερα στὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου, καὶ εθε  Θεὸς διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου νὰ σκέπῃ καὶ νὰ φυλάττῃ πάντας ἡμᾶς. Ἀμήν.
ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία,  ὁποία ἔγινε στὸν . ναὸ Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 15-6-1982
Περισσότερα