Άνθρωπος και άστρα

Ο πολυ - "πολιτισμός" έρχεται !

Ιδού το όνειρο των μισούντων την πατρίδα Ελλάδα. Αυτό εννοούν όταν λένε πολυ - "πολιτισμικό" όνειρο.
Είναι όλοι αυτοί που αυτοχαρακτηρίζονται "δημοκρατικό" τόξο και είναι φανατικά ανθέλληνες και φανατικά αντιχριστιανοί!

Περισσότερα

Πολιτισμός στο Λουτράκι

Παρασκευή 29/12/2015
Κατάμεστο με πάνω από 400 θεατές το Αλεξάνδρειο συνεδριακό κέντρο Λουτρακίου φιλοξένησε την πρωτοχρονιάτικη συναυλία της φιλαρμονικής Λουτρακίου, με αφιέρωμα στην "μουσική δυναστεία" των Strauss.
Την συναυλία παρουσίασε ο Αλέξης Κωστάλας.
Το εντυπωσιακό ήταν η καταπληκτική εκτέλεση της μουσικής του Strauss από την νεαρότατη φιλαρμονική ορχήστρα, υπό τον επίσης νεαρότατο αρχιμουσικό Πελοπίδα Μαυρόπουλο.
Η υποδοχή και θερμότατη συμμετοχή του κοινού ήταν εκπληκτική για μια συναυλία κλασσικής μουσικής σε μια επαρχιακή πόλη.
Η εντοπιότητα του Πελοπίδα, η μικρή ηλικία των μελών της φιλαρμονικής και οι αντιδράσεις του κοινού είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τον τόπο μας.
Τελικά στο Λουτράκι "κάτι γίνεται", αν συνυπολογίσουμε και το έργο που παρουσιάζει ο "Ίβυκος" στον τομέα των παραδοσιακών χορών.
* Από το 21min παρακολουθείστε το τέλος με την εκπληκτική συμμετοχή των θεατών.

Περισσότερα

Τι είναι η θρησκεία για το ΚΚΕ και cia;;;

Είναι το όπιο των λαών (ναρκωτικό με άλλα) λόγια, όπως έλεγαν και οι σύντροφοι Λένιν, Στάλιν κλπ. Οι δικοί μας όμως δεν εννοούν ακριβώς αυτό. Ως όπιο θεωρούν σίγουρα τον Χριστιανισμό, όχι όμως το Ισλάμ, το οποίο τιμούν και προωθούν με κάθε τρόπο (με πρόσχημα την αλληλεγγύη στους "πρόσφυγες")
Ο Σκουρλέτης απώθησε το Ευαγγέλιο όταν το πρόβαλε προς ασπασμόν ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων.
Την ίδια ώρα όμως τα συντρόφια του στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, υποδέχονταν μουσουλμανάκια να τους πουν τα κάλαντα (ποια κάλαντα άραγε, του Μωάμεθ), μοιράζοντας δώρα.
Επίσης οι άλλοι σύντροφοι, αυτοί οι ορθόδοξοι καλέ του ΚΚΕ (που φέρνουν λίγο και προς γιαχωβάδες), υποδέχονταν στα γραφεία του συνδικάτου οικοδόμων, μουσουλμάνους / νες με μαντίλες σύμβολα φανατισμού.
Πότε τελικά τα συντρόφια δεν ξέφυγαν από τον στόχο τους και τον ρόλο τους, που είναι μίσος για την Ελλάδα και τον Χριστιανισμό και λατρεία για τους νέους επιδοτούμενους εισβολείς.

Ένας μεγάλος πιανίστας από το Λουτράκι

Επιβεβαιώνει ότι η μεγάλη παραγωγή της Ελλάδος είναι πάντα ο πολιτισμός.
Σταύρος Δρίτσας, απολαύστε τον!

Είναι επικίνδυνοι μισέλληνες _ συριζα

Ο μισελληνισμός των συριζέων αποκαλύπτεται πλήρως.
Στη μια φωτογραφία ακούνε με χαρά τα κάλαντα (στην πραγματικότητα δεν τους ενδιέφεραν τα κάλαντα αλλά τα δώρα στους νέους τους υπηκόους) από μουσουλμανάκια και στην άλλη ο Σκουρλέτης απωθεί το Ευαγγέλιο που του προβάλλει προς προσκύνηση ο Αμβρόσιος.

Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!!

Μιά γιαγιά μπῆκε ξυπόλυτη στό λεωφορεῖο καί βρῆκε βοήθεια ἀπό αὐτόν πού κανείς δέν περίμενε…

Μέ τήν πρώτη ματιά ἔβλεπε κανείς ἁπλῶς μιά γριούλα…

Ἔσερνε τά βήματά της στό χιόνι,μόνη, παρατημένη, μέ σκυμμένο κεφάλι. Ὅσοι περνοῦσαν ἀπό τό πεζοδρόμιο τῆς πόλης ἀποτραβοῦσαν τό βλέμμα τους, γιά νά μή… θυμηθοῦν ὅτι τά βάσανα καί οἱ πόνοι δέ σταματοῦν, ὅταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

Ἕνα νέο ζευγάρι μιλοῦσε καί γελοῦσε μέ τά χέρια γεμάτα ἀπό ψώνια καί δῶρα καί δέν πρόσεξαν τή γριούλα.

Μιά μητέρα μέ δυό παιδιά βιάζονταν νά πᾶνε στό σπίτι τῆς γιαγιᾶς. Δέν ἔδωσαν προσοχή. Ἕνας παπάς εἶχε τό νοῦ του σέ οὐράνια θέματα καί δέν τήν πρόσεξε.

Ἄν πρόσεχαν ὅλοι αὐτοί, θά ἔβλεπαν ὅτι ἡ γριά δέ φοροῦσε παπούτσια.

Περπατοῦσε ξυπόλυτη στόν πάγο καί τό χιόνι. Μέ τά δυό της χέρια ἡ γριούλα μάζεψε τό χωρίς κουμπιά παλτό της στό λαιμό. Φοροῦσε ἕνα χρωματιστό φουλάρι στό κεφάλι· σταμάτησε στή στάση σκυφτή καί περίμενε τό λεωφορεῖο.

Ἕνας κύριος πού κρατοῦσε μία σοβαρή τσάντα περίμενε κι αὐτός στή στάση, ἀλλά κρατοῦσε μία ἀπόσταση.

Μιά κοπέλα περίμενε κι αὐτή, κοίταξε πολλές φορές τά πόδια τῆς γριούλας, δέ μίλησε. Ἦρθε τό λεωφορεῖο καί ἡ
γριούλα ἀνέβηκε ἀργά καί μέ δυσκολία. Κάθισε στό πλαϊνό κάθισμα, ἀμέσως πίσω ἀπό τόν ὁδηγό.

Ὁ κύριος καί ἡ κοπέλα πῆγαν βιαστικά πρός τά πίσω καθίσματα. Ὁ ἄντρας πού καθόταν δίπλα στή γριούλα στριφογύριζε στό κάθισμα κι ἔπαιζε μέ τά δάχτυλά του. «Γεροντική ἄνοια», σκέφτηκε.

Ὁ ὁδηγός εἶδε τά γυμνά πόδια καί σκέφτηκε: «Αὐτή ἡ γειτονιά βυθίζεται ὅλο καί πιό πολύ στή φτώχεια. Καλύτερα νά μέ βάλουν στήν ἄλλη γραμμή, τῆς λεωφόρου».

Ἕνα ἀγοράκι ἔδειξε τή γριά. «Κοίταξε, μαμά, αὐτή ἡ γριούλα εἶναι ξυπόλυτη».

Ἡ μαμά ταράχτηκε καί τοῦ χτύπησε τό χέρι. «Μή δείχνεις τούς ἀνθρώπους, Ἀντρέα! Δέν εἶναι εὐγενικό νά δείχνεις».

«Αὐτή θά ἔχει μεγάλα παιδιά», εἶπε μία κυρία πού φοροῦσε γούνα. «Τά παιδιά της πρέπει νά ντρέπονται».
Αἰσθάνθηκε ἀνώτερη, ἀφοῦ αὐτή φρόντισε τή μητέρα της. Μιά δασκάλα στή μέση του λεωφορείου στερέωσε τά δῶρα πού εἶχε στά πόδια της.

«Δέν πληρώνουμε ἀρκετούς φόρους, γιά νά ἀντιμετωπίζονται καταστάσεις σάν αὐτές;» εἶπε σέ μία φίλη της πού ἦταν δίπλα της.

«Φταῖνε οἱ δεξιοί», ἀπάντησε ἡ φίλη της. «Παίρνουν ἀπό τούς φτωχούς καί δίνουν στούς πλούσιους».

«Ὄχι, φταῖνε οἱ ἄλλοι», μπῆκε στή συζήτηση ἕνας ἀσπρομάλλης.«Μέ τά προγράμματα πρόνοιας κάνουν τούς πολίτες τεμπέληδες καί φτωχούς».

«Οἱ ἄνθρωποι πρέπει νά μάθουν ν’ ἀποταμιεύουν», εἶπε ἕνας ἄλλος πού ἔμοιαζε μορφωμένος. «Ἄν αὐτή ἡ γριά
ἀποταμίευε ὅταν ἦταν νέα, δέ θά ὑπέφερε σήμερα».

Καί ὅλοι αὐτοί ἦταν ἱκανοποιημένοι γιά τήν ὀξύνοιά τους, πού ἔβγαλε τέτοια βαθιά ἀνάλυση.

Ἀλλά ἕνας ἔμπορος αἰσθάνθηκε προσβολή ἀπό τίς ἐξ ἀποστάσεως μουρμοῦρες τῶν συμπολιτῶν του.

Ἔβγαλε τό πορτοφόλι του καί τράβηξε ἕνα εἰκοσάρι. Περπάτησε στό διάδρομο καί τό ἔβαλε στό τρεμάμενο χέρι τῆς
γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ ἀγοράσεις παπούτσια».

Ἡ γριούλα τόν εὐχαρίστησε κι ἐκεῖνος γύρισε στή θέση του εὐχαριστημένος, πού ἦταν ἄνθρωπος τῆς δράσης.

Μιά καλοντυμένη κυρία τά πρόσεξε ὅλα αὐτά καί ἄρχισε νά προσεύχεται ἀπό μέσα της. «Κύριε, δέν ἔχω χρήματα. Ἀλλά μπορῶ ν’ ἀπευθυνθῶ σέ σένα. Ἐσύ ἔχεις μιά λύση γιά ὅλα. Ὅπως κάποτε ἔριξες τό μάννα ἐξ οὐρανοῦ, καί τώρα μπορεῖς νά δώσεις ὅ,τι χρειάζεται ἡ κυρούλα αὐτή γιά τά Χριστούγεννα».

Στήν ἑπόμενη στάση ἕνα παλικάρι μπῆκε στό λεωφορεῖο. Φοροῦσε ἕνα χοντρό μπουφάν, εἶχε ἕνα καφέ φουλάρι καί ἕνα μάλλινο καπέλο πού κάλυπτε καί τά αὐτιά του. Ἕνα καλώδιο συνέδεε τό αὐτί του μέ μιά συσκευή μουσικῆς.

Ὁ νέος κουνοῦσε τό σῶμα του μέ τή μουσική πού ἄκουγε. Πῆγε καί κάθισε ἀπέναντι στή γριούλα. Ὅταν εἶδε τά
ξυπόλυτα πόδια της, τό κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τά μάτια του πῆγαν ἀπό τά πόδια τῆς γιαγιᾶς στά δικά του.

Φοροῦσε ἀκριβά ὁλοκαίνουρια παπούτσια. Μάζευε λεφτά ἀρκετό καιρό γιά νά τά ἀγοράσει καί νά κάνει ἐντύπωση στήν παρέα. Τό παλικάρι ἔσκυψε καί ἄρχισε νά λύνει τά παπούτσια του.

Ἔβγαλε τά ἐντυπωσιακά παπούτσια καί τίς κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στή γριούλα. «Γιαγιά, βλέπω ὅτι δέν ἔχεις
παπούτσια. Ἐγώ ἔχω κι ἄλλα».

Προσεκτικά κι ἁπαλά σήκωσε τά παγωμένα πόδια καί τῆς φόρεσε πρῶτα τίς κάλτσες κι ὕστερα τά παπούτσια του. Ἡ γριούλα τόν εὐχαρίστησε συγκινημένη.

Τότε τό λεωφορεῖο ἔκανε πάλι στάση. Ὁ νέος κατέβηκε καί προχώρησε ξυπόλυτος στό χιόνι. Οἱ ἐπιβάτες μαζεύτηκαν στά παράθυρα καί τόν ἔβλεπαν καθώς βάδιζε πρός τό σπίτι του.

«Ποιός εἶναι;», ρώτησε ἕνας.

«Πρέπει νά εἶναι ἅγιος», εἶπε κάποιος.

«Πρέπει νά εἶναι ἄγγελος», εἶπε ἕνας ἄλλος.

«Κοίτα! Ἔχει φωτοστέφανο στό κεφάλι!» φώναξε κάποιος.

«Εἶναι ὁ Χριστός!» εἶπε ἡ εὐσεβής κυρία.

Ἀλλά τό ἀγοράκι, πού εἶχε δείξει μέ τό δάχτυλο τή γιαγιά, εἶπε:«Ὄχι,μαμά τόν εἶδα πολύ καλά. Ἦταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ…».

ΠΗΓΗ