Ο Απόστολος Χαλάσουλας, χαίρει εκτίμησης στο
Χαλασοχώρι. Είναι δύο τετραετίες δημοτικός σύμβουλος. Το βασικό του προσόν ως
αποτελεσματικός ψηφοσυλέκτης είναι το θράσος του. Ως γνωστόν ο μέσος Έλληνας
κολακεύεται από το χτύπημα στην πλάτη και τα παρακάλια για ψήφο.
Ο Απόστολος έμπαινε σε όλα τα σπίτια. Ξέρω τους έλεγε, είμαστε σε
διαφορετικά κόμματα, έχετε συγγενή σας σε άλλον υποψήφιο δήμαρχο. Επειδή όμως
σας εκτιμώ πήρα το θάρρος να ζητήσω μία από τις πέντε ψήφους σας και εγώ δεν θα
σας ξεχάσω. Ως γνωστόν λοιπόν οι Απόστολοι με τα κόλπα τους είναι στα πράγματα
στην δύστυχη πατρίδα μας.
Η κυρά Μάρω η σύζυγος σαν καλή σύγχρονη μάνα τον Απόστολο τον είχε
μόνιμα στην απέξω, σε καμία υπόληψη και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία. Αφ’ ότου
τον χρησιμοποίησε προς τεκνογονία και καμάρωνε για τους δύο γιούς τους ο
Απόστολος ήταν άνευ υπόληψης στο σπιτικό τους.
Καμιά φορά όμως τα πράγματα αλλάζουν. Η Μάρω έβλεπε πολύ τηλεόραση. Τα
τελευταία δύο χρόνια, άρχισε να ανεβάζει τον Απόστολο. Ο ίδιος δεν κατάλαβε
γιατί. Αυτή όμως ήξερε. Έβλεπε συχνά μια δημαρχέσα (σύζυγο δημάρχου άλλης
πόλης), την Χατούλενα μόνιμα στα κανάλια. Με χρυσές γόβες, βαθύ ντεκολτέ,
δεξιώσεις, συνεντεύξεις μεγαλεία.
Τότε της ήρθε η μεγάλη ιδέα. Γιατί αυτή και όχι και εγώ. Το σκηνικό στο
Χαλασουλέϊκο άλλαξε. Απόστολέ μου για σκέψου το. Ως πότε θα είσαι ο ψηφοκουβαλητής
αυτού του άχρηστου δήμαρχου; Τι σου λείπει εσένα με τόσους ψήφους; Να οι
ξεχασμένες αγάπες να παίρνουν φωτιά. Να το εγώ του Απόστολου στα ύψη. Ρε μπας
και έχει δίκιο η Μάρω μου. Τι μου λείπει εμένα.
Βέβαια σπάνια ο Απόστολος μίλαγε στο Δημοτικό συμβούλιο (συνήθως τον
κάλυπτε ο συνάδελφος), αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Αυτός ήταν
πρακτικός άνθρωπος, ήξερε να μαζεύει ψήφους. Μέχρι τώρα μάζευε για τους άλλους,
τώρα ήρθε η ώρα για τον εαυτό του.
Με την καθημερινή πίεση της Μάρως άρχισε τις συσκέψεις με φίλους και
γνωστούς για το ψηφοδέλτιο της νίκης. Για να μπορεί όμως να είναι υποψήφιος
δήμαρχος χρειαζόταν τουλάχιστον 50 υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους.
Στις συσκέψεις λοιπόν των φίλων υπήρχαν τρία άτομα εξαιρετικού ήθους, με
σπουδές και ικανοί να δουλέψουν για το κοινό καλό με ιδέες για την πρόοδο του
δήμου. Αυτοί όμως δεν ταίριαζαν με τα ήθη του καιρού μας και την ψυχολογία του
μέσου Έλληνα.
Η περίσσεια αξιοπρέπειας που είχαν δεν τους επέτρεπε να χτυπήσουν πόρτες
σαν τον Απόστολο. Θεωρούσαν ότι το
βιογραφικό τους ήταν αρκετό για να έχουν καλό αποτέλεσμα στις εκλογές. Υπήρξαν
κάποιοι καλοί ψηφοσυλέκτες σαν τον αρχηγό. Υπήρξαν και οι συγγενείς. Τους
πρώτους τρεις αξιόλογους δεν τους ήθελαν οι υπόλοιποι γιατί δεν θα έφερναν
ψήφους με την νοοτροπία που είχαν.
Άρχισαν λοιπόν να καταρτίζουν την λίστα.
Πρώτες επιλογές ήταν οι θαρραλέοι ψηφοσυλέκτες. Μετά από αυτούς ήταν τα μεγάλα
σόγια. Μετά ήταν αναγνωρίσιμοι όπως ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές, όμορφες κλπ. Δεν
έφταναν όμως το 50. Αναγκάστηκαν και έβαλαν και τους αξιόλογους. Έπρεπε τώρα να
βγουν στην γύρα.
Για να βρουν όμως τα συμπληρώματα πρέπει να ξέρουν και λίγο ψυχολογία. Ο
Απόστολος ήταν μάγκας σε αυτά. Βρήκε πρώτα τον γείτονα τον Φίλιππο. Φίλε μου σε
θέλω μαζί μου. Η προσφορά σου θα είναι μεγάλη στην παράταξή μας. Ο ταπεινός και
ντροπαλός Φίλιππος δεν ήθελε και πολύ με τέτοιες κολακείες να καβαλήσει και
αυτός το καλάμι. Πήρε υπόσταση, τον σκέφτηκαν. Ούτε που σκέφτηκε ότι ήταν η
τσόντα για να φτάσουν το μαγικό 50.
Τι πρέπει να κάνω Απόστολε. Θα δεις τι κάνουν οι άλλοι. Νάτον τον Φίλιππο
την άλλη μέρα να ποζάρει στο φωτογραφείο. Σε δυο μέρες ήταν έτοιμα τα
καρτελάκια. Φίλιππος Αλευρόπουλος, υπάλληλος, τηλ. και η ωραία πόζα στην πάνω
δεξιά γωνία. Άρχισε και αυτός να μιμείται τους άλλους, άρχισε να κυκλοφορεί
στις πλατείες και τα καφενεία και να μοιράζει καρτελάκια. Είναι η υποχρέωση του
υποψηφίου κατά τα ειωθότα.
Βρήκε και άλλους Φίλιππους ο Απόστολος και τους έβγαλε από την αφάνεια.
Οι Φίλιπποι στην Ελλάδα είναι πλειοψηφία (φτιάχνουν κυβέρνηση). Υπάρχει όμως
και το πρόβλημα αυτής της ριμάδας της ισότητας των δύο φύλλων. Που θα βρούμε
τόσες γυναίκες για να είναι έγκυρο το ψηφοδέλτιο;
Σε κάτι τέτοια οι γυναίκες είναι πιο δύσκολες από τους Φίλιππους. Οι
ερασιτέχνες ψυχολόγοι του συνδυασμού το παίρνουν πάνω τους. Η κολακεία της
ματαιοδοξίας είναι μεγάλη τέχνη. Το ξέρουν και αρχίζουν την δουλειά. Είσαι κατ’
αρχήν όμορφη, είσαι έξυπνη, τι σου λείπει για γίνεις μια πετυχημένη δημοτική
σύμβουλος και ίσως αύριο και δήμαρχος, που ξέρεις.
Που να καταλάβει η καημένη ότι μόνο για συμπλήρωμα την ήθελαν και ήδη
αυτοί οι μάγκες ήξεραν από τώρα ποιους θα σπρώξουν και ποιους θα αφήσουν απέξω.
Για τους καλούς, αξιόλογους και αξιοπρεπείς, ούτε λόγος βέβαια. Ήταν και λίγο
κουλτουριάρηδες και λίγο ρομαντικοί. Έχουν και ηθικές αρχές, στο μέλλον θα μας είναι
εμπόδιο.
Το επόμενο βήμα τα τηλέφωνα της κολακείας της ματαιοδοξίας των ψηφοφόρων.
Ως γνωστόν ο μέσος ψηφοφόρος κολακεύεται από το τηλεφώνημα του υποψηφίου. Παίρνει
υπόσταση τον υπολογίζουν. Αν έχει και παιδιά που ψάχνουν για δουλειά, έχει και
μεγάλο σόϊ, κάνει σχέδια για το μέλλον τους από τώρα με δήμαρχο τον Απόστολο.
Βέβαια οι παλαίμαχοι της πιάτσας ξέρουν ότι πολλά τους τάζουν, λίγα θα τους
δώσουν. Το έχουν υπολογίσει και αυτό. Το σύστημα άλλωστε τους δίνει την δυνατότητα
να τους ανακαλύπτουν. Από τώρα ξέρουν τους καταλόγους των εκλογικών τμημάτων
και υπολογίζουν ότι στο τμήμα της κάτω Ραχούλας έχουμε σίγουρους 5 και μας έταξαν
ψήφο άλλοι 10.
Περιμένουν λοιπόν 15 αν πάρουν 8 στην λίστα τον πιθανών προδοτών μπαίνουν
και οι 15. Αρχίζουν και οι φασαρίες μεταξύ των υποψηφίων σε περίπτωση αποτυχίας
στις εκλογές. Ρε Θανάση μας μίλαγες για 3 ψήφους ότι θα έφερνες; Είσαι σίγουρος
ότι σε ψήφισε η γυναίκα σου και ο γιός σου αφού πήρες 1. Ρόμπα ο Θανάσης, έχουμε
και ενδοοικογενειακές τραγωδίες τώρα.
Μετά τις εκλογές λοιπόν διαλύονται φιλίες, καταστρέφονται οικογενειακές
σχέσεις. Μια καχυποψία σκεπάζει την μικρή πόλη. Καταλαβαίνεις ότι ο φίλος ούτε
σε κοιτά, ούτε και σου μιλά όπως πρώτα. Σε υποπτεύεται και εσένα παρά το γεγονός
ότι εσύ μόνο ξέρεις ότι τον ψήφισες.
Η ονειροπαρμένη Μάρω φτιάχνει τις λίστες της προδοσίας. Οι υποψίες για φίλους
και συγγενείς δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα. Καλημέρες κόβονται και ανοιχτοί
τσακωμοί εκδηλώνονται. Μερικοί ίσως και να αναπολούνται ακόμα και την περίοδο της
δικτατορίας. Είχαμε ρε αδελφέ διορισμένο
δήμαρχο, αλλά τουλάχιστον μιλάγαμε μεταξύ μας, είμαστε μονιασμένοι.
Στο κάτω - κάτω σε τι ήταν καλύτερος και αυτός που ψηφίσαμε στις προηγούμενες
εκλογές και μοίραζε τις δουλειές του δήμου σε φίλους και συγγενείς με τις ανάλογες
μίζες; Βέβαια μας έμεινε η ηδονή της δημοκρατίες ότι τώρα μας υπολογίζουν, έστω
και πάντα λίγο πριν από τις εκλογές.
ΥΓ: Εμπνευσμένο από τους Χαλασοχώρηδες του Παπαδιαμάντη
