«Επιστημονικός» κομπλεξισμός

   Φέρνοντας στην μνήμη μου τα φοιτητικά μου χρόνια (δεκαετία του ’70_ 1974-79), θυμάμαι ένα περιστατικό που μου έχει κάτσει στην μνήμη και δυστυχώς το ζούμε και σήμερα.

  Είμαστε μια παρέα 10 ατόμων και είχαμε πάει να δούμε μια κινηματογραφική ταινία «κουλτουριάρικη» της εποχής που διαφημιζόταν στους φοιτητικούς κύκλους.

  Όταν βγήκαμε πήγαμε κάπου να φάμε και αρχίσαμε να αναλύουμε την ταινία για το πόσο βαθυστόχαστη ήταν και για τα κοινωνικά και επαναστατικά μηνύματα που ήθελε να δώσει.

  Κατά την συζήτηση παρατηρούσα κάποιους από την παρέα προβληματισμένους που δεν μίλαγαν.

  Όταν φύγαμε βρεθήκαμε 4 στο σπίτι μου. Τότε επειδή έσκαγα μέσα μου, πήρα την πρωτοβουλία και μίλησα πρώτος.

  Ρε παιδιά θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι. Η ταινία που είδαμε εμένα μια αηδία μου φάνηκε και ένιωσα ότι έχασα δύο πολύτιμες ώρες εκεί μέσα αυτοβασανιζόμενος. Τότε ξέσπασαν και οι άλλοι συμφωνώντας μαζί μου. Οι δύο μάλιστα από αυτούς στην συζήτηση της ταβέρνας ήταν από αυτούς που υποτίθεται τους «άρεσε» η ταινία. Διαπιστώσαμε όλοι τότε τον διανοουμενίστικο κομπλεξισμό μας.

  Αργότερα ως «επιστήμονας» πλέον βρίσκομαι σε ένα συνέδριο στην Λάρισα. Εισηγητής πασίγνωστος εξ Αμερικής Έλληνας που λανσάρει επιτυχώς τον «επιστημονικό» τουρισμό.

  Το διαφημισμένα από τα ΜΜΕ όνομά του είναι μαγνήτης. Ανεβάζει το ίματζ σου, να λες στην παρέα σου ότι άκουσες τον Να…..ο. Στην αίθουσα 1000 άτομα. Έτυχε να βρίσκομαι στην 2^η σειρά. Όλοι οι ακροατές με την ειδικότητα του επιφανή επιστήμονα που λογικά έπρεπε να τον καταλαβαίνουμε απολύτως.

  Στα πρώτα 15 λεπτά τον καταλάβαινα. Μετά και εγώ και η υπόλοιπη παρέα μου (όπως αποδείχτηκε) δεν καταλαβαίναμε τίποτα απολύτως. Το άντεξα το μαρτύριο για 20 λεπτά. Τότε ρωτάω χαμηλόφωνα τους διπλανούς μου. Καταλαβαίνετε τίποτα. Όλοι μου απάντησαν όχι.

  Τότε τους λέω εγώ φεύγω να πάρω καθαρό αέρα. Υπήρχαν ενδοιασμοί, μα πως θα φύγουμε θα μας δουν. Θα γίνουμε ρεζίλι φεύγοντας από τέτοια ομιλία. Εγώ φεύγω τους λέω όποιος θέλει ακολουθεί. Τότε τους δύο πρώτους που σηκωθήκαμε τους ακολούθησαν και άλλοι 15 από τις πρώτες σειρές. Περίμεναν το έναυσμα.

  Τότε έδωσα τον ορισμό του πραγματικού επιστήμονα. Είναι αυτός που μπορεί να μιλήσει στην γιαγιά του και να τον καταλάβει.

  Σήμερα έχουμε το τρίτο κύμα του «επιστημονικού» κομπλεξισμού. Όταν λες αρνούμαι την ύπαρξη πανδημίας σου απαντούν «μα δεν πιστεύεις στην επιστήμη;».

  Αν δεν αποδέχεσαι τους «επιστήμονες» του Ευαγγελάτου και των λοιπών μαϊντανών, εκτός από αρνητής του κοροϊδοϊού, είσαι   και αρνητής της «επιστήμης».

   Δυστυχώς στην παγίδα της "ψευτοεπιστήμης" έχουν πέσει πολλοί σημερινοί φοιτητές, συνεχίζοντας επιτυχώς την διαιώνιση του "επιστημονικού κομπλεξισμού".

  Να μην πω που τους έχω γραμμένους τέτοιους «επιστήμονες».

  Απλά πιστεύω στην λογική. Πέραν αυτού ουδέν!