Νόμος για δημοτικές εκλογές
(άρθρο 34, παράγραφος 1): «υποψηφιότητες εκτός συνδυασμών αποκλείονται»
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Αν έχεις επιθυμία να
συμμετέχεις στην διαχείριση των κοινών του τόπου σου πρέπει: Ή να βρεις αρχηγό
να υποταχτείς ή να γίνεις εσύ αρχηγός – υποψήφιος δήμαρχος – που πρέπει όμως να
διαθέτεις τουλάχιστον 40 υποτακτικούς – υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους σε μια
πόλη της τάξης των 20 χιλ. κατοίκων.
Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι
ικανοί υπάρχουν σε όλους τους συνδυασμούς. Εσύ όμως μόνον έναν συνδυασμό
μπορείς να επιλέξεις, άρα αποκλείεις τους άξιους των υπόλοιπων συνδυασμών. Είναι
η ασφαλής μέθοδος να αποκλείονται ικανά άτομα από την διαχείριση των κοινών.
Τι γίνεται όμως σε άλλες χώρες
που στόχος τους είναι η αξιοποίηση του εκλεκτού ανθρώπινου δυναμικού της πόλης;
Υπάρχουν δύο ψηφοδέλτια. Ένα
που περιλαμβάνει τους υποψηφίους δημάρχους και ένα που περιλαμβάνει τους
υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους. Ποιο το αποτέλεσμα;
Θα βρεθούν στο δημοτικό
συμβούλια άτομα ικανά χωρίς δουλικές σχέσεις με τον δήμαρχο. Η εκλογή του
δημάρχου θα εξαρτηθεί από την δική του ικανότητα και αποδοχή και όχι από το
πόσους καλούς ψηφο - συλλέκτες (με μεγάλο σόι κλπ) είχε στο ψηφοδέλτιό του.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν θα
είναι υποταγμένοι σε κανέναν αρχηγό, η συνείδησή τους θα καθορίζει τις
αποφάσεις και την δράση τους.
Δεν θα υπάρχει αυτό το άθλιο
παιχνίδι των μεταγραφών ανάλογα με τι θα πάρουν από τον κάθε αρχηγό μετά τις εκλογές
και συμπολίτες μας να πέφτουν τόσο χαμηλά «γλείφοντας εκεί που έφτυναν»
Το παιχνίδι του διχασμού της πόλης
Με το δεδομένο σύστημα ένα
κλίμα διχασμού και καχυποψίας κυριαρχεί στην πόλη. Καταστρέφονται φιλίες και
οικογενειακές σχέσεις. Οι πολίτες χωρίζονται σε κοπάδια οπαδών υποψηφίων. Τα
βίντεο που προβάλλονται από τις συναθροίσεις των συνδυασμών τα παρακολουθούν
όλοι για να δουν ποιος είναι με ποιόν.
«Μεταγραφές» υποψηφίων από τον
ένα συνδυασμό στον άλλον γίνονται πολλές φορές με βάση το τι τάζει ο αρχηγός - μελλοντικός
δήμαρχος.
Δηλητηριάζονται σχέσεις μεταξύ
των ανθρώπων. Το σύστημα έχει και τον κατάλληλο μηχανισμό για να τροφοδοτήσει
την τοπική κοινωνία με το δηλητήριο του διχασμού.
Η ψηφοφορία δεν είναι καθόλου
μυστική όταν γίνονται γνωστά τα αποτελέσματα του κάθε εκλογικού τμήματος.
Υποψήφιος λοιπόν κάνει τους υπολογισμούς του σύμφωνα με τους φίλους ή συγγενείς
που του έταξαν ψήφο, περιμένει για παράδειγμα σε ένα εκλογικό τμήμα 30 ψήφους.
Αν τελικά πάρει 15 και οι 30
της λίστας του είναι πλέον ύποπτοι για προδοσία. Πολλές φορές πιστεύει ότι
σίγουρα συγκεκριμένοι τον πρόδωσαν με αποτέλεσμα να διαλύονται πολυετείς
σχέσεις φιλίας.
Έχει συμβεί σε χωριά το μισό
χωριό να μην μιλάει με το άλλο μισό για τον πρόεδρο, τότε που υπήρχαν
κοινότητες. Μέχρι και ξυλοδαρμοί υπάρχουν με αφορμή τις εκλογές.
Η εξουσία βολεύεται με έναν
διχασμένο λαό και μέσω της υποτιθέμενης δημοκρατίας, τους οπαδούς των γηπέδων
τους μετατρέπει σε οπαδούς των κομμάτων και των δημάρχων.
Το μίσος που καλλιεργείται
μεταξύ υποψηφίων μεταφέρεται και στα δημοτικά συμβούλια, όπου πλέον κυριαρχεί
όχι η προσπάθεια για το καλό της πόλης, αλλά κυρίως η προσπάθεια υπονόμευσης
του ενός από τον άλλον με φόντο τις επόμενες εκλογές.
Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια κίνηση μαζικής
αποχής από τις εκλογές στους δήμους, ως μήνυμα ότι εμείς αρνούμαστε να συνεχίσουμε
να είμαστε πιόνια των παιχνιδιών και των στόχων για διχασμό της κοινωνίας.
ΥΓ: Αυτή ο πρόταση δεν σχετίζεται με κανένα
πρόσωπο ή συνδυασμό που συμμετέχει στις εκλογές. Ίδια θύματα με τους ψηφοφόρους,
είναι και οι υποψήφιοι. Όλοι παίζουμε στο παιχνίδι του δηλητηριώδους διχασμού. Ας
αρχίσουμε να το αρνιόμαστε!
Ποιος δεν ξέρει ότι οι πιο αλληλομισούμενοι
άνθρωποι είναι υποψήφιοι του ίδιου κόμματος στις βουλευτικές εκλογές;
-Ο Παπαδιαμάντης πριν από 100
χρόνια είχε δώσει το μήνυμα με τους «χαλασοχώρηδες» διαβάστε το και θα
καταλάβετε.
**Το προτεινόμενο σύστημα των
μόνο δύο ψηφοδελτίων εξαλείφει αυτή την αθλιότητα!
